İnsan neden yalnızdır,

Niçin bazen derin bir yalnızlığa düşer.

Yalnızlık neden çağırır insanı,

Kimi bulacaktır yalnızlıkta.

Yalnız kalsın da döner belki bana,

Yalnız olursa arar belki beni.

Yalnızlığın iç sesi sorar, kimsin diye,

Yaratıcıyı hisseder de arar belki diye.

Yalnız olmanın yok bir mahzuru,

Kimi aradığını bilirsen.

Yalnız kalmak kimsesizlik değil ki,

Kimsesizlerin Sahibini bilirsen.

Yalnız kalamazsın zaten o hay huy içinde,

Öyleyse kulak ver içinden gelen seslere.

Belki bir daha hiç bulamazsın kendini,

Sesleniyorken sen sana, tut ellerini.

Yalnızlığın içindeki sesi bir duyabilsen,

Seni çağıran kimdir anlayabilsen,

O seni çağırıyor, sen kendini bildin bileli,

O zaman yalnızlığı severdin bir umut gibi.

Rabbinin dâvetine koşmayacak mısın?

Kavuşmak hangi yarınlara kaldı.

Yarın senin için var mı, ne bilirsin,

Bugün ise elinde hâlâ duracak mısın?

Mü’mine Güneş

(Bizim Aile dergisinden alınmıştır.)