Dua Dilimiz

İnsan dua edince kendini yaratan Halık’ıyla, kendini terbiye eden Rabbi’yle, kendine rahmet eden Erhamü’r-Rahimin ile etkin iletişim içine girer. O’nu fark ettiğini gösterir, O’na kendini fark ettirir. O’nu Hâlık bildiğini bildirir, O’na kendinin görülecek işleri olduğunu haber verir. O’nun rahmeti ile yaşadığını itiraf eder, O’nun rahmetine daha yakın olmak istediğini yalvaran kalbiyle, açılan eliyle, isteyen diliyle, akan gözyaşıyla ifade eder.  

Zaten Rabbimiz bu özelliklerin öne çıkmasını dilediğinden, dua halimizi, ısrarla istekte bulunduğumuz tavrımızı, o esnadaki ciddiyetimizi, ıstırarımızı, ıstırabımızı, yalvarışımızı çok sever. O nedenle buyurur ki: “Duanız olmazsa ne ehemmiyetiniz var?”1

Peygamber Efendimiz (asm) de: “Kul üç defa, ‘Rabbim! Rabbim! Rabbim!” derse Cenab-ı Allah: “Buyur kulum! Dile! İstediğin verilecektir.” der.2 

Duana Sahip Çık

Duada “olursa olur” bir dil kullanılmaz. Allah’ın bildiğine itimat etmek başka bir şeydir. Kendi ihtiyacımızı ıstırar diliyle arz etmek ve istemek başka bir şeydir. 

Peygamber Efendimiz (asm) buyurdu ki: “Dua ederken: Allah’ım! Dilersen beni bağışla; dilersen bana merhamet et, demeyin. Dilediğinizi kesin bir dille isteyin. Çünkü Allah’ı zorlayan hiçbir kuvvet yoktur.”3

Çünkü “dilersen ver!” demekte vurdumduymazlık vardır. Vermesen de olur, rahatlığı vardır. Vermese de olacaksa, ne diye istiyorsun? O zaten dilerse verecektir. O’nu, senin istediğin şeyi vermeye zorlayan bir şey zaten yoktur. 

O halde duana sahip çık! “Ver Allah’ım!” de! Vermezsen helak olurum dercesine yalvar! İsteklerini sırala! Senin için önemli olanı atlama! Unutursan, çaresiz değilsin; tekrar dua et ve onu da söyle!  

Üç Dua Dili

Bediüzzaman hazretleri duada 3 müessir dilden haber veriyor. Bunlar: 

1-İstidat dili: Kabiliyetlerimizi keşfetmek ve bunları kullanmak duamızın kabulü için önemli bir adımdır.    

2-Fıtrî ihtiyaç dili: Hava var; ama nefes alamıyorsak, Cenab-ı Allah’tan şiddetle şifa isteriz. Çünkü havayı alamazsak yaşayamayız. 

3-İhtiyaç dili: Bu, şuur sahiplerinin dua dilidir. İki kısımdır. 1-Eğer istediğimiz şey ıstırar derecesine gelmişse, olmazsa olmaz bir çaresizliğimiz varsa, ellerimizi açar, Rabbimiz’den isteriz. 2-İnsanların genellikle kullandığı dua dilidir. Bu da iki nevidir:

a) Fiilî dua. İstediğimiz şeyi fiilimizle elde etmeye çalışmaktır. Çift süren kişi rızkı topraktan değil, rahmetten istiyor. Rahmetin kapısı bildiği toprağı sabanla çalıyor.  

b) Kavlî dua: Gücümüz yetmediğinde ellerimizi açıp ihtiyaçlarımız sıralarız. Rabbim de dilediğini kabul eder. Kavlî dua ne derece -yukarıda arz ettiğimiz dillerden birine- yaklaşırsa, -inşallah-kabule de yaklaşmış olur.4 

Dipnotlar:

1- Furkan Suresi: 77

2- Câmiü’s-Sağîr, 1/226

3-  Buhârî, Daavât 21, Tevhîd 31; Müslim, Zikr 9. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Vitr 23; Tirmizî, Daavât 77

4- Mektubat, s. 350, 351