Bu zorlu, çetin, çileli, nuranî ve şerefli yolculuk aynı çizgide devam ediyor.

Her adımı tuzak ve tehlikelerle dolu bir yolculuk bu. Şaşırtma, yanıltma ve saptırma amaçlı manipülasyonların hiç eksik olmadığı dehşetli âhirzaman ortamında, maksatlı “üfleme”lerin tesirinde kalmadan ve oraya buraya inhiraf etmeksizin istikamet çizgisinde yürüyebilmek hiç de kolay birşey değil.

Şükür ki, elimizde Risale-i Nur gibi şaşmaz bir Kur’anî pusula, Nurun şahs-ı ma- nevîsi gibi sarsılmaz bir istinadgâh ve istişare gibi yanılmayan ve yanıltmayan sağlam bir prensip bulunuyor…

Yeni Asya bugüne kadar önüne çıkan ve bundan sonraki süreçte de yüz yüze gelebileceği her türlü tuzak ve engeli, bu üç temel dinamiğin belirlediği çizgi ve çerçevede yoluna devam ederek aştı ve aşacak inşaallah.

Zaten Yeni Asya’yı Yeni Asya yapan ve başından beri imkânlarının son derece kıt olmasına rağmen “ölümsüz bir fikir ve idealin bayraktarı” olarak bunca yıldır dimdik ayakta kalmasını sağlayan mana bu çizgide mündemiç. Ki, bunu “tavizsiz istikrar çizgisi” olarak da ifade ediyoruz.

Devirlere ve şartlara göre şekil alma, eğilip bükülme örneklerinin alabildiğine mebzul olduğu kaygan bir zeminde, bu kırıksız, sağlam, şahsiyetli tavrını koruyarak bugünlere gelebilmek dahi başlı başına hamdi gerektiren bir lütuf ve mazhariyet değil mi?

Elbette, “beşer” olmaktan kaynaklanan ve çoğu da imkânsızlıklar sebebiyle vaki olan eksiklerimiz, kusurlarımız, noksanlarımız var. Bunları giderme, en azından olabildiğince asgarîye indirme gayretimiz devam ediyor.

Ama tahdis-i nimet olarak ifade etmek isteriz ki, temel meselelerin hiçbirinde yanılmadık, yanıltmadık. Gelişmeler hep bizi doğruladı. Çoğu zaman gecikmeli dahi olsa, haklılığımız vaktiyle bize karşı çıkanlarca da tasdik ve teyid edildi.

Şimdi, bu tavizsiz çizgiyi koruma ve Risale-i Nur’un kucaklayıcı perspektifi çerçevesinde yeni açılım ve hamlelerle geliştirip zenginleştirerek devam ettirme görevi ve sorumluluğu ile karşı karşıyayız.

Bu görev kapsamında yapılacak daha çok şey var. Öyle ki, yarım asrı aşkın bir maziyi geride bırakmış olmamıza rağmen henüz yolun başında olduğumuzu ifade edersek her halde mübalâğa olmaz. Çünkü “matbuat lisanıyla konuşturma” idealini gerçekleştirmek için yola çıktığımız Risale-i Nur, Kur’an’ın çağımıza özel dersi ve mesajı olarak, ucu bucağı olmayan engin bir umman. 

Yeni Asya’nın Risale-i Nur’daki hakikatleri ve Bediüzzaman modelini anlatma babında şimdiye kadar yaptıkları ise bu ummanın içinde bir damla bile sayılmaz.

Oysa bu hakikatlere ve modele ülkemizin, İslam dünyasının ve bütün insanlığın ihtiyacı var.