Çünkü hayatlarımız hayallerimizin mücessem halidir. İlk olarak bir hedef ve hayalimiz yoksa neden olmadığını düşünmeli. Şu dünyada yaratılan her varlığın bir hedefi ve amacı var, mesela karaciğerimizin 500 tane vazifeyi görmesi gibi. Her şeyin bir amacı olsun da halife-i arz makamına, ahsen-i takvim suretine namzet olan insanın bir gaye ve hayali olmasın. Hatta Bediüzzaman hazretleri vicdanımızın ve ruhumuzun dahi bir gayesi olduğundan şöyle bahsediyor:

Vicdanın anâsır-ı erbaası ve ruhun dört havassı olan ‘irade, zihin, his, lâtife-i Rabbaniye’ her birinin bir gayetü’l gayâtı var: İradenin ibadetullahtır. Zihnin, mârifetullahtır. Hissin, muhabbetullahtır. Lâtifenin, müşahadetullahtır. Takva denilen ibadet-i kâmile, dördünü tazammun eder. Şeriat, şunları hem tenmiye, hem tehzip, hem bu gayetü’l-gayâta sevk eder.

Her zaman derhatır edelim ki gayesini yerine getirmeyen bir uzuv azap aletine dönüyorsa, insan dahi hedefi ve hayali olmazsa varlığıyla şu âleme azap haline gelir. Bir gaye-i hayalimiz var fakat nisyan yani gaflet basıyor. İlk olarak bizi gaflete sokan unsurları tespit etmeliyiz. Günümüzde teknolojinin gelişmesi ile birçok uyarana maruz kalıyoruz ve zihinlerimiz dağılıyor oysa hakiki bir gaye (dava) sahibinin her şeyi o davaya hizmetkârdır.

Zübeyir Gündüzalp’in dediği gibi; “Yüksek bir gaye; ebedî, canlı ve cazip bir maksat. İşte bütün sıcak heyecan ve fikirlerimizi bunun üzerine çevirebilmeliyiz. Böylece hedefe varabiliriz.” Tabi bu şekilde yapabilmekte irade sahibi olmayı gerektiriyor. İrade kuvveti ise zihnimizin ve fikirlerimizin ayni istikamette gidebilmesi ile mümkün.

Evet, insan nisyandan gelmiştir fakat bu bir nefsin silahı olmamalı. Nisyana düşmemek için ruhu ve maneviyatı yüksek insanların kitaplarını ve notlarını başucumuzdan ayırmamalıyız. (Altın Prensipler gibi)

Dünyanın imanlı, gaye-i hayali olan, yaratılış sebebini bilen nesillere ihtiyacı her zamankinden daha şedit. Ve en başta bizim müstakim yoldan şaşmamak için bir hedefe ihtiyacımız var. Çünkü dünyanın hadiseleri (depremler, seller, yangınlar) bize gösterdi ki dünya sağlam bir kazığa çakılı değil, bir sevkiyat var. Gideceğimiz memleket için hayat-ı uhreviyey-i kazanmak ve kazandırmak için çalışmalıyız. Her zaman ümidimizi diri tutup nisyan da bassa “yeniden başlıyoruz” demeliyiz.