Taceddin Kutay ismindeki Akşam’cı papyonlu amatör yazar, önceki gün, görünüşte muhalif dindarlara hitap ederek “Riyakârlığı bırakın Enes Kara’nın faturasını Kemal Bey’e ödetin” başlıklı bir yazı kaleme aldı.
Başlığın asıl muhatabı muhalif dindarların tümünü gönüllü olarak temsil eden Yeni Asya idi.
Yazısını, o can yakıcı hadisenin meydana geldiği medresenin, Yeni Asya’nın sahiplenicileri ve okuyucuları tarafından organize edilen bir cemaat evi olduğu bilgisine ve Yeni Asya’nın -ne hikmetse (!) beğenmediği- siyasî tercihlerine dayandırdı.
Kemal Kılıçdaroğlu’nun konuya ilişkin “hoş görmediği” ılımlı tavrına da atfen şunları yazdı: “Neticede 15 Temmuz sonrası FETÖ’ye kalkan olmakla başlayan yatkınlık, doğal oy deposu Yeni Asya cemaatine de teşmil edilmiş.
“Bu cemaatin siyasal faturasını yıllarca Demirel ödedi, lâkin oyunu da aldı... Çiller ödedi, fakat oyunu aldı... Şimdilerde ise bütün faturayı Erdoğan’a ödetmeye çalışıyorlar; cemaatin oyları ise DP üzerinden CHP’ye gidiyor... Riyakârlığı bırakın ve bir siyasal fatura çıkacaksa, hadise karşısında üç maymunu oynayan Kılıçdaroğlu’na çıkartın...
“Azıcık dürüst olun ve Enes’in intiharının siyasal mesuliyetini, oy uğruna her türlü siyasî rüşveti veren Kılıçdaroğlu’na kesin. Kâzım Güleçyüz’e sorun. Bize niye soruyorsunuz?”
Bu yazıda problem çok:
Muhalefetin dindarlarla arasını düzeltmesine birilerinin üzülmesi bizi rahatsız etmez. Biz o üzüntüden ancak memnun oluruz.
Kimsenin iktidar savunuculuğuna da itiraz edemeyiz. Gerekçelerini anlayamasak da “bir tercihtir” der geçeriz.
Ama bir “yazar”, bunu yapayım derken, nuranî müktesebatı, şerefli mazisi ve ümitli istikbali belli bir yayın organına -ve hem de belden aşağıdan- vurursa, elimiz de dilimiz de belimizi korur.
Zaten Allah dilini ayağına dolandırdı ve o yazar şu garip izahı yazmak zorunda kaldı:
“Son gelen bilgiler ışığında Enes Kara’nın intihar ettiği evin Yeni Asya cemaatine ait olmadığı, bir başka gruba ait olduğunu öğrenmiş bulunuyorum. Bu sebeple bu bilgiyi tashih etmek zarureti doğmuştur. Buna mukabil yazıdaki genel eleştirimin arkasında olduğumu ve Yeni Asya Cemaati başta olmak üzere bir takım başka cemaatlerin de siyasal sorumluluğunun, kendilerini angaje ettikleri siyasal yapılarda olduğunu vurgulamak isterim. Enes Kara hadisesi özelinde ilk etapta edindiğimiz yanlış malûmat sebebiyle okurlarımızdan özür dilerim.”
Önce şunu açıklayalım:
Yeni Asya “müteharrik-i bizzat”tır. Kur’ân’ın adalet ve hürriyet kutbunun pusulasıdır. Başka yönü göstermez. Sırtını ism-i Hakk’a dayamıştır. Kendi siyasî sorumluluğunu daima kendisi üstlenmiştir. Kimseye yıkmaz. Kendi siyasî faturasını daima kendisi ödemiştir. Kimseye ödetmeye kalkmaz. Papyonlu amatörler bilmese de bu böyledir.
Yeni Asya hiçbir siyasî partiye ya da yapıya “angaje” değildir. “Angaje” olanlar bunu bilemez. Yazarın merhum Enes Kara ve kaldığı cemaat evinin Yeni Asya ile ilişkisine dair eski ve yeni bilgisi ise özre değil tashihe muhtaç.
Zira Yeni Asya o medrese için ve asgarî müştereklerde buluşabildiği diğer tüm müstakim cemaatlerin bütün mekânları için şöyle düşünür:
“Gitmesek de görmesek de o medrese bizim medresemizdir. Manen içindeyiz. Duâsına dahiliz. İçindekilerin meşreplerinden de siyasî tercihlerinden de bağımsız olarak oraya sahip çıkarız. Düşmanlarının oyununa gelmeyiz. Zira biliriz ki orası Kur’ân’ın ve Kur’ân nurlarının neşir evidir.”
Ama o yazarın yine de özür dilemesi lâzım.
Zira bu sayın yazarın, bütün cemaatlerin eskiden beri ya da son zamanlarda muhalefete sempatiyle bakan bütün mensuplarına ve Yeni Asya’ya yönelik bühtanları sebebiyle hem bütün muhalif dindarlara ve hem de Yeni Asya’nın tüm yazarlarına ve okuyucularına ve sahiplenicilerine samimî bir özür borcu var.
Ya öder ya da …