Vaziyet şu ki, ekonomiden dış politikaya bütün alanda dibe vuran, yargısız infazla yüz binlerce vatandaşın hukuksuzluklara mâruz kalıp mağdur edildiği, hak ve hürriyet ihlâlleriyle hukuk skandallarının ayyuka çıktığı “ucûbe sistem”in vahim çöküşü her haliyle ortada.

İflas eden “ucûbe sistem”e karşı güç birliğindeki “demokrasi ittifakı”nı parçalama ve dağıtma amaçlı iftira ve karalamaların boşa çıkması tehevvür ve paniğiyle en üst düzeyde her türlü tahkire tevessül ediliyor. 

Ancak bunların da sonuç vermemesi üzerine bu kez 3 Kasım 2002 seçimlerinde başta yüzde 9.7 ile baraja takılan DYP olmak üzere diğer partilerin yüzde 7-8’lere varan oylarıyla yüzde 48 oyun Meclis dışında kaldığı, AKP’nin yüzde 34,29 oyla Meclis’in yüzde 65’ini doldurup tek başına iktidara geldiği kumpasa benzer yeni senaryoları sahneleme provaları yapılıyor. 

“KUTUPLAŞMA VE KAOS” AÇIK İTİRAFI

En son iç siyasetten ekonomiye, dış politikadan terörle mücadeleye kadar birçok başlığı görüştüğü SP Genel Başkanı Karamollaoğlu’nun, denetlenmeyen “sistem”e dair endişelerine karşı Cumhurbaşkanı’nın “tek kişilik sistem”i savunup, “sadece cumhurbaşkanı seçilmek için gereken yüzde 50+1 oy şartının mahzurlu olduğunu anladık. O zaman bu kadar sıkı bir şeye bağlamamamız gerekirmiş, onun farkına vardık” şikâyeti dikkat çekici. 

Aslında “İki saat içinde anlaşamadığımızı anladık” diyen Karamollaoğlu’nun tesbitiyle, “Erdoğan 50+1 dışında bugünkü sistemde en ufacık bir problem görmüyor.” Yürütmenin yanısıra yasama ve yargının tamamen “tek kişi”ye bağlandığı sistemi daha da tahkim amacını taşıyan niyetini açıkça izhar etmiş. İktidar cephesinde hiçbir revizyon beklentisi dahi yok.  

Görünen o ki “cumhur ittifakı”, 2017 referandumunda Bahçeli’nin “madem Cumhurbaşkanı Anayasaya uymuyor, o zaman Anayasayı Cumhurbaşkanına uyduralım” ikrarıyla, yani “hukuku fiilî durum”a uydurma” çarpık “bahanesi”yle Meclis’te, hukuk çevrelerinde, üniversitelerde ve kamuoyunda yeterince tartışılmadan Genel Kuruldan geçirilen ve dört yıl içinde bütün alanlarda dökülen “cumhur-başkanlığı sistemi”ni ikame etme peşinde. Bunun temrinleri yapılıyor. 

En son AKP hükûmetlerinin eski Adalet Bakanı ve hâlen Cumhurbaşkanlığı Yüksek İstişare Kurulu Üyesi Cemil Çiçek’in Cumhurbaşkanı seçilmek için gereken “50+1 ciddi problem çıkarıyor, gelecekte de çıkaracak. Türkiye’yi bir kaosa sürükleyecek!” açıklamasının amacı bu. 

Bundandır ki “İyi kötü yaşadıklarımız ışığında bu 50+1’in bugün de, gelecekte de problem çıkaracağı, Türkiye’ye sıkıntı çıkaracağını kanaatini taşıyorum. Getirdiği sıkıntıları hep konuşuyoruz. Kutuplaşmalara, kamplaşmalara vs sebebiyet verdiği ortada. İyi kötü siyaset bilen, bu 50+1’in iyi olduğunu söyleyen bir Allah’ın kulu yok ki. Türkiye’nin bir an evvel kutuplaşmadan, kamplaşmadan çıkıp makulü arayan bir toplum haline gelmesi lazım” diye konuşuyor. (gazeteler, 14-15.11.21)

“YAMALAR”LA ISLAHI MÜMKÜN DEĞİL…

Belli ki bir kumpas kuruluyor. Siyasi iktidar, demokratik parlamenter sisteme, hukukun üstünlüğüne değil, bütün ikazlara rağmen bile bile getirdiği ve her türlü siyasi rantını hoyratça kullandığı “tek kişilik yönetim”i kurtarma peşinde. Bunun için bir göz boyama oyunu oynanıyor. 

“Yüzde 50+1’i dayatmakla bir hata yaptık” diye bir oyun oynanıyor ve partisinin yüzde 30’ların, “cumhur ittifakı”nın 40’ların altına düştüğünü gören Erdoğan’ın yeniden seçilmesi için bir komplo kuruluyor.

Zira “demokratik parlamenter sistem”de millet irâdesinin temsilcisi Meclis’in denetim mekanizması devreye girecek; Meclis adına yolsuzlukların, hırsızlıkların, yandaşlara peşkeş çekilen dolar garantili ihalelerdeki yüz milyarlarca peşkeşin, gasbın, talanın hesâbı sorulacak.

Özetle, bir defa daha iktidara gelemeyeceğinden ve koltuğu kaybetmenin mâliyetinin vahim olacağından fevkalâde korkan siyasi iktidar, Türkiye’yi felâkete duçar eden “tek kişilik otoriter ucûbe sistem”i “yamalar”la sürdürme “plânı”nda.

“Plân”, hiçbir sistemde olmayan garabetle ikinci tur için yüzde 40 oyun “baraj” sayılması ya da en çok oyu alan adayın birinci turda seçilmesi katakullisiyle mevcut sistemin devam ettirilmesi. 

Ne var ki millet irâdesinin temsilcisi Meclis’in yasama ve denetim işlevinin ıskartaya çıkarıldığı, yargının bağımsızlığının berhava edilerek tepeden “tâlimatlandırılması”yla “siyasetin sopası” haline getirildiği vartada artık hiçbir “yama” ile ne idüğü belirsiz sistemin ıslahı mümkün değil; toptan tasfiyesiyle “demokratik parlamenter sistem”in hayata geçirilmesi gerekiyor. 

Çâre bu; gerisi boş çırpınışlardan ibâret…