Hemen ifade edelim ki siyasetçiler ne düşünürse düşünsün, onlardan bağımsız olarak Ayasofya’nın cami olarak ibadete açılması fikri doğrudur ve her zeminde bu doğru savunulmalıdır. Bırakalım siyasetçiler şartlara göre, konjonktüre göre konuşsun, karar alsın. Onların kararları, fikirleri, şartları vatandaşı bağlamaz ve bağlamamalı. Siyasetçinin yanlışını savunmak niçin vatandaşa kalsın? Bir yıl önce açılabilen Ayasofsa, ne oldu da bir yıl sonra açılamaz ve açılması dahi savunulamaz oldu? Siyasetçilerin savrulmasına kapılıp aynı yanlışları tekrar etmek ve hatta bu hususta siyasetçileri de geride bırakmak neyin nesi oluyor? Hani Türkiye her geçen gün daha büyük ve güçlü oluyordu? Hele hele ‘başkan’lık geldiğinde kimse ülkemizi engelleyemeyecekti? Ne oldu da “Ayasofya’yı cami olarak açmaya kalkarsak dolar fırlar, ekonomik olarak bizi çökertirler” mesajları paylaşılmaya başlandı? Daha fenası, bazı iktidar savunucuları “Ayasofya cami olursa Avrupa’daki cami ve mescitler bile kapatılır” anlamına gelecek dayanaksız görüşler ortaya atıyor. Türkiye ve dünya gerçeklerinden bu kadar uzaklaşmak nasıl yorumlanabilir?

İlk bakışta çoğunluğun itiraz edeceği bir teklifimiz var: Türkiye, Avrupa Birliği üyesi olursa Ayasofya’yı çok daha rahat bir şekilde cami olarak açabilir.

Çünkü, AB üyesi olan bir Türkiye’de hukukun üstünlüğü olur. Adalet olur ve olmalı. İş de ehline verilmiş olacağı ve Avrupa ülkeleri de Türkiye’ye daha fazla güveneceği için Ayasofya’nın cami olarak açılmasına itiraz ezmezler, edemezler. Esasında Türkiye’nin, Ayasofya’yı cami olarak açmasına kimsenin itiraz hakkı da yoktur. Elbette sıkıntılar olur, ama bu noktada bütün dünya ikna edilebilir. Bunun için dünya ile kavga değil, diplomasi diliyle ikna metodu kullanılmalı. 

Hemen hatırlamak lâzım ki Ayasofya’nın cami olarak açılmasına bazı Hıristiyan ülkeler ve sivil toplum kuruluşları da destek olur ve olabilir. Mesele o kişileri bulmak ve onlardan da destek alacak şekilde diplomasi yolunu tercih etmekle mümkün olur.

Siyasetçilerin işi ağırdan alması ve çeşitli bahaneler araması işin tabiatı gereği olabilir. Asıl üzücü olan mütedeyyin insanların bu hususta ‘çark’ etmesidir. Elbette siyasetçilerin “Sultanahmet dolsun, ondan sonra Ayasofya cami olarak açılır” beyanının tutulur bir tarafı yoktur. Bu kadar yanlış bir bakış açısı olamaz. Hele hele “Ayasofya’dan 5 kat büyük yeni bir cami [Çamlıca’da] yaptık. Oraya gidin, orası yeter” gibi bir kıyas yüzde yüz yanlıştır. Ayasofya’yı sayıya vurmak, metre ile ölçmek, cemaat sayısı ile kıyaslamak, Ayasofya meselesini anlamamış olmanın ilânı sayılmalı.

Tekrarlamakta fayda var: Ayasofya konusunda siyasetçilerin geri adım atması bir ölçüde mazur görülse de mütedeyyin insanların “Ayasofya müze olarak kalsın. Yoksa dünya bize bedel ödetir” anlayışı mazur görülemez.

Hayır, hayır, hayır. Ayasofya cami olarak hizmet vermeli. Bunun için de hak, hukuk ve adalet yolunda ilerlemek şarttır. İrtibat kurulamayacağını ileri sürenlerin olacağını bilerek tekrarlıyorum: AB üyelik yolu, Ayasofya’nın cami olma yolunu da açar.