Bu sebeple her zaman tekrarlandığı üzere, “Camiye, okula ve kışlaya siyaset girmesin” prensibinden asla taviz vermemek gerekiyor.

Camiye, okula ve kışlaya siyaset girdiği vakit, bunun ağır bir faturası olur ve milletin bünyesinde tedavisi zor yaralar açılır. Din adına siyaset sahnesine çıkanların düştükleri en büyük hatalardan biri de, siyaseti camiye sokmuş olmalarıdır. Din umumun malı olduğu için siyasetin camilere girmesi; ekseriyetin dinden soğumasına yol açar.

Yakın tarihimiz bu yanlış anlayışın sebep olduğu hadiselere şahittir. Camilerde yapılan vaaz ve okunan hutbelerde parti ismi anmak ya da bir partinin ‘mesajlarını’ taşımak kadar yanlış bir iş olabilir mi? Türkiye şartlarında herkes bilir ki, hemen her siyasi partide namaz kılanlar vardır. Dolayısı ile namaz kılmak için camiye gelen biri, taraftar olduğu siyasi parti aleyhinde bir vaaz ve hutbe ile karşılaşırsa camiden uzaklaşmaz mı? Kimin insanları camiden uzaklaştır selahiyeti var? Aynı şekilde okul ve kışlalar da siyasetten uzak tutulmalıdır. Bir okulda öğretmen “Filan parti iyidir, filan parti fenadır” dese; o sınıfta huzur kalır mı? Kışlalara siyasetin girmesi de maalesef ekseriyetle darbelere zemin hazırlamıştır ki, bunun da memlekete verdiği zararları saymaya ihtiyaç yoktur.

Elbette camiler, minberler ve hutbeler milletin irşat edildiği makamlardır. Ancak bu irşat, İslamın temel hükümlerinin uygun lisanla ve ‘kavl-i leyyin’ ile anlatıldığı yerler olmalı. Buralara günlük siyasi tartışmaları taşımak ya da o anlama gelecek şekilde mesajlar vermek ‘cami cemaati’ arasında ihtilaf tohumları atılması anlamına gelir ki, bunda büyük vebal vardır. Bir köy camiini düşünün. Ekseriyetle herkesin siyasi görüşü bilinir, fakat bu görüşler caminin içine taşınmaz. Cemaat, birbirine saygı gösterir. Aynı camide verilen bir vaazda, parti isminin gündeme geldiğini düşünün. O anda cemaatteki birlik bozulur ve huzursuzluk başlar. Bu bakımdan bilhassa hocalara büyük görev düşer. Cemaatin cami avlusunda siyaset konuşması başkadır, ‘hoca’ların hutbede ve minberde siyaseti akla getiren sözler söylemesi farklıdır. 

Dinin siyasete alet edilmesi yanlışlığı, sadece camilerle de sınırlı değildir. Son zamanlarda sosyal medya hesaplarından da bu hatanın yapıldığı görülüyor. Pek çok ‘meşhur hoca’ camide olmasa bile sanal alemdeki ‘kürsü’sünde, hoca kimliğiyle açıkça siyaset yaparak yanlışlara bulaşıyor. Siyasi kimliğini öne çıkaran böyle bir hocanın, siyaset dışında söylediği ‘doğru’lar da perdelenmiş olmuyor mu? Siyaseten farklı düşünen bir dinleyici, o ‘meşhur hoca’nın söylediği doğrulara da iç dünyasını kapatmış olmaz mı?

Uzun sözün kısası; okula, kışlaya ve bilhassa camilere siyaset sokulmasın. Bu hususta Diyanet’e ağır bir sorumluluk düşüyor. Önümüzdeki ‘seçim mevsimi’nde buna bilhassa dikkat edilmelidir. Aksi halde camiye ve ibadete küskün bir kitle meydana gelir ki bunun ağır bir vebal olduğu unutulmamalı...