Christian Wulff, Türkiye ile Almanya arasında 1961’de imzalanan “İş Gücü Anlaşması”nın yıl dönümü vesilesiyle düzenlenen programda yaptığı konuşmada hem önemli mesajlar vermiş hem de daha önce söylediği ve bazılarının eleştirisine sebep olan sözlerine cesaretle sahip çıkmış. Cesaret, bilhassa siyasetçi ve idareci için çok önemlidir. Elbette bu cesaret, akılla, izanla ve irfanla da desteklenmesi halinde önemli olur.

Türkiye ile Almanya arasında imzalanan “İş Gücü Anlaşması” kapsamında ülkeye çalışmaya gelen Türklerin Alman tarihinin bir parçası olduğunu söyleyen Wulff, “Onlar geldiklerinde adeta soğuk suya atıldı. Çünkü onlar için hiçbir dil veya entegrasyon kursu yapılmadı” tesbitinde bulunmuş. 

Hakikaten Türkiye’den Almanya’ya giden ilk dönem işçilerin düştüğü durum hazindir. Almanya’nın eski Cumhurbaşkanı Wulff, bu sebeple kendilerini suçluyor, ama bir o kadar Türkiye’deki idareciler suçludur. Almanya, Türkiye’den giden işçiler için entegrasyon programları düzenlemedi de Türkiye’yi idare edenler böyle bir program düzenledi mi? Maalesef, yapılabilecek pek çok iş varken hiçbiri yapılmamış. Bu hususta Almanya’ya giden işçileri dinlemek ve ibret almakta fayda var. Bu durum, şu an için Türkiye’de tartışma konusu olan ‘yabancı’lar meselesi için de ufuk açıcı olabilir.

Cumhurbaşkanı olarak 2010’da yaptığı bir konuşmasında “İslâm da Almanya’ya aittir” ifadesini bilerek ve isteyerek kullandığını da anlatan Wulff şöyle devam etmiş: “O an bunun büyük bir tartışmaya yol açacağını biliyordum. Bunu da istiyordum. (...) Sosyal Demokrat Parti (SPD) ve Yeşiller’in bu konuda beni destekleyeceğini düşünüyordum. Hıristiyan Birlik partilerinin de onlardan olduğum için destek vereceğine inanıyordum. (SPD, Yeşiller ve Hıristiyan Birlik partilerinin de kendisini desteklemediğini söyleyerek) Arada kaldım. Kendimi yalnız hissettim. Ama pişman değilim. Birçok insana yardım ettim ve insanlar teşekkür etti.” 

Wulff, ayrıca bugün de bir konuşma gerçekleştirse bunu aynı şekilde yapacağını ve tek kelimeyi değiştirmeyeceğini de ilâve etmiş. 

Bu açıklamayı duyunca; “dünyadaki bütün ülkelere cesur ve sözüne sahip çıkan siyasetçi ve idareciler gerekir” diye düşünmekte haksız olur muyuz?