Bu mesajlara bakınca, konunun tahmin edilenden daha girift, daha çetrefilli ve acil çözüme kavuşturulması gerektiği anlaşılıyor.

 İşte, herkesin duyması gereken o feyrad: “Soruyorum.. Bizim çocuğumuz otizmli diye biz bir suç mu işledik? Otizmli bir çocuğun ebeveyniyiz diye bir kebair mi irtikap ettik? Bunların hiçbirini yapmadık, madem neden bizim gibi ailelere mevcut muamele reva görülüyor?

“Halimizi anlamanız için size biraz yardımcı olayım. Bir gün doktora gidiyorsunuz ve çocuğunuza bir tanı konuyor. Çocuğunuzda otizm spektrum bozukluğu var. Hayatınızın ortasına göktaşı gibi düşüyor bu haber. Her açıdan darmadağın oluyorsunuz.

“Şu an oğlumun aylık eğitim masrafı son sene yaşadığımız korkunç enflasyon sebebiyle 20 bin TL’nin üzerine çıktı. Bir anlığına hayal edin, bütün masraflarınız aynı, üstüne böyle yeni bir harcama kaleminiz daha var. Kaçınız dayanabilir? İşte biz bu yükü sırtımızda taşıyoruz.

“Bu yükün altında eziliyoruz. Bu arada kesinlikle yanlış anlaşılmasın, kimseden bir kuruş yardım istemiyorum. Bununla ilgili olarak lütfen bana yazmayın. Ben bu hizmeti mensubu olduğum devletten istiyorum. Bunu bir lütuf olarak filan talep ediyor değilim. Alacağımızı istiyorum.

“Anayasada bu devlet için sosyal denmiyor mu? O yüzden kazanırken ayrı harcarken ayrı dünya kadar vergi almıyor musunuz? E o zaman harcayın işte, tam harcanacak alan. O beğenmediğimiz kapitalist ABD bütün otizmli çocuklara haftada 40 saat ücretsiz eğitim veriyor.

“Bizde 2 saat bireysel, 1 saat grup. Fakire sadaka mı veriyorsunuz? Bu “biz sizin çocuklarınızı ömür boyu engelli olmaya terk ediyoruz” demek, başka bir şey değil. Çoğu öyle de oluyor zaten.

Peki verilen bu eğitimin kalitesi.. Çoğunlukla berbat.

“Gidin rehabilitasyon merkezlerine gözünüzle görün. Ekseriyetle batakhane gibi yerler, çok azı üst düzey. Cehaleti kurumun havasında kokluyorsunuz. Eğitimcilerin büyük çoğunluğu üniversitelerin özel eğitim bölümlerinden mezun değil.

“Çocuk gelişimi önlisans programından, yahut okul öncesi öğretmenliği lisans programlarından mezun olanlar 1 aylık bir eğitim görüp otizmli çocuklara özel eğitimci oluyorlar. Bunların da çok azı kaliteli. Allah aşkına, biz bu kadar mı değersiziz? Biz vatandaş değil miyiz?

“Bizim yavrularımız doğru düzgün bir eğitimi hak etmiyor mu? Ben eğitim diyorum, siz tedavi anlayın. İlaç diye düşünün. İlacımız verilmiyor bizim. Tanıyı koyan doktor “evinizi satın, eğitim aldırın” dedi. Kendisi bir yıllık doktor maaşını torunu için harcamış. Evim yok ki satayım.

“(...) Bizim kimseye minnet borcumuz filan yok. Alacağımız var. Devletin elinde dünya kadar imkân var. Bir defa önce şu özel eğitim bölümlerinin sayısı ciddi şekilde artırılmalı. Sonra, aynı devlet okulları gibi, kamu özel eğitim kurumları açmalı. Özel özel eğitim merkezleri de ciddi şekilde desteklenmeli, sübvanse edilmeli ve her özel çocuk kritik yaşlarında haftada 20 saat kaliteli özel eğitimi ücretsiz alabilmeli. (...) Bu kurumların fiziki şartlarına, tuvalet temizliklerine filan daha hiç girmiyorum. (...) Kimse “ekonomik kriz var” filan demesin, biraz az yerlerse bizim işimiz de hallolur. Çok bir şey istemiyoruz.” (@ahmetabdallah, 4 Aralık 2022)

Otizmli çocuk babası Ahmet Abdullah Saçmalı, “Çok bir şey istemiyoruz” demekle haklı. Bu mesele hafife alınmamalı ve mutlaka çözüme kavuşturulmalıdır. Allah’dan bütün hastalara ve ailelerine kolaylıklar diliyoruz. Amin.