Adalet Bakanı Yılmaz Tunç, Ordu’da “Şehir Buluşmaları” kapsamında düzenlenen basın toplantısında açıklamalarda bulunmuş. Dış politikada önemli adımlar atıldığını ileri süren Tunç, “Arabulucu rolü üstlenen bir Türkiye var, lider bir Türkiye var” demiş.
Bakan Tunç, şunları da söylemiş: “Şimdi Türkiye Yüzyılı devri. Türkiye Yüzyılı’na da ne yakışır? Yeni bir anayasa yakışır. Yeni anayasayı da Türkiye Büyük Millet Meclisi yapacak. Bütün siyasi partilerin bu konuda sorumlu olması lazım. Bizim anayasa hazırlığı sürecimiz devam ediyor. Bu anlamda milletimizin huzuruna, takdirine bir anayasa metni çıkaracağız. Ondan sonra Meclis’imizin takdirine sunağız ve Cumhur İttifakı’yla birlikte, diğer partilerin de destekleriyle inşallah, bir uzlaşma zemini olursa bundan çok mutlu oluruz.”
Tabii ki ‘güzel’ konuşmak kolay da bunların hayata geçirilmesi acaba o kadar kolay mı? Türkiye’nin “eskisini aratmayacak” bir “yeni anayasaya” elbette ihtiyacı vardır. Fakat esas soru şu olmalı: Şu an için Türkiye’yi idare edenler, mevcut anayasadaki ‘iyi maddeler’i gerçek anlamda uyguluyorlar mı? “1982 darbe anayasası”nın elbette ‘kötü’ maddeleri vardır ve bunların değişmesi icap eder. Ancak bunun yanında ‘iyi maddeler’i de vardır. Yürürlükteki ‘iyi kanun’ları tam olarak uygulamayanların ‘darbeci anayasa’dan şikayet etmeleri isabetli midir?
Mesela, yürürlükteki ‘kötü ve darbeci anayasa’nın doğru maddeleri arasında (kısaca) şunlar da yer alır:
MADDE 25. - Herkes, düşünce ve kanaat hürriyetine sahiptir. Her ne sebep ve amaçla olursa olsun kimse, düşünce ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz; düşünce ve kanaatleri sebebiyle kınanamaz ve suçlanamaz.
MADDE 28. - Basın hürdür, sansür edilemez. Basımevi kurmak izin alma ve malî teminat yatırma şartına bağlanamaz. Devlet, basın ve haber alma hürriyetlerini sağlayacak tedbirleri alır.
MADDE 34. - Herkes, önceden izin almadan, silahsız ve saldırısız toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkına sahiptir.
MADDE 38. - Kimse, işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanunun suç saymadığı bir fiilden dolayı cezalandırılamaz; kimseye suçu işlediği zaman kanunda o suç için konulmuş olan cezadan daha ağır bir ceza verilemez. (...) Suçluluğu hükmen sabit oluncaya kadar, kimse suçlu sayılamaz.
Bu ‘doğru’ maddeler doğru şekilde uygulansa pek çok sıkıntı sona ermez mi? Misal, “Suçluluğu hükmen sabit oluncaya kadar, kimse suçlu sayılamaz” kuralına uyuluyor mu?
Peki mevcut ‘doğru maddeler’i uygulamayan idareciler ‘yeni anayasa’ yapılsa bile iyi işler yapacağına hükmedilebilir mi?