Cahide Zerey’in Romanya’da doğan babası Abdullah Zerey, askerlik çağına gelince, “Türkiye’de askerlik yapacağım” diyerek, İstanbul’a gelmiş ve burada evlenmiş. Aile, Kurtuluş Savaşı’ndan sonra İstanbul’da Fatih’e yerleşmiş. İşte, Zerey ailesinin 5 çocuğundan biri olan Cavide Zerey, Fatih’te 1942 yılında dünyaya gelmiş. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazanınca İstanbul’daki ailesini bırakıp Ankara’ya giden Zerey, 25 yıl boyunca avukatlık mesleğini icra etmiş.

Avukatlığın çocukluk hayali olduğunu dile getiren Zerey, hayat hikâyesini anlatırken şöyle demiş:

“Mesleğimi çok sevdim, her zaman haklı olduğuna kanaat getirdiğim davaları aldım. Benim için madde değil mana önemli. Haklı davayı savunmak bana zevk veriyordu. Miras davaları çok uzun sürerdi. Üsküdar’da böyle bir dava vardı 1 yılda biter diye almıştım ama 10 yıl sürdü. Bu dava boyunca her duruşma günü Aziz Mahmud Hüdayi Hazretlerinin türbesini ziyaret ettim.”

Çok çalıştığını, bu nedenle özel hayatını ihmal ettiğini vurgulayan Avukat Cavide Zerey, “Evlenmek kısmet olmadı. Genç kızlara tavsiyem, kariyer yapacağım diye kısmetlerinizi geri çevirmeyin. Ben hep iş odaklı olduğum için kısmetlerimi kaçırdım. (...) Keşke evlenseydim, oysa birçok kısmetim de çıkmıştı. Sebepsiz yere geri çevirdim. Şimdi evlatlarım olurdu. Çocuğum olmamasına çok üzülüyorum” şeklinde konuşmuş. (AA, 19 Kasım 2023)

Mal varlığını Darülaceze’ye bağışlayan ve orada kalmaya başlayan Zerey, gençlere de şu tavsiyelerde bulunmuş: “Bol bol ibadet ediyorum, huzurlu bir şekilde yaşıyorum. Sürekli Kur’an-ı Kerim okuyorum. Hayat çok çabuk geçiyor her anın kıymetini bilin, dolu dolu yaşayın. Mesleğiniz ve aile hayatınız arasında denge kurun. Bu hayat geçmez sanmayın bir baktım 40 yaşına gelmişim, sonra hayat su gibi akıp gitti. Ne zaman 81 yaşına geldim anlamadım. Bu dünyanın gelip geçici olduğunu hiçbir zaman aklınızdan çıkarmayın, ahiret için yaşayın, Allah’a kendinizi sevdirin. Ne yaparsanız hayır için yapın, şerden uzak durun.”

İnsanoğlu hayatın geçici olduğunu samimi olarak kabul etmiş olsa acaba bugünkü gibi ‘dünya için’ savaşır mıydı? Dünyada ebedi kalacağını düşünenler bu gaye için savaşabilir. 

Bediüzzaman, dünyanın ebedi olduğunu düşünenleri şöylece ikaz eder: “Eğer anlasa idin ki, ömrün azdır, hem fâidesiz gidiyor; elbette onun yirmi dörtten birisini, hakiki bir hayat-ı ebediyenin saadetine medâr olacak bir güzel ve hoş ve rahat ve rahmet bir hizmete [namaz] sarf etmek, usanmak şöyle dursun, belki ciddî bir iştiyak ve hoş bir zevki tahrike sebep olur.” (Sözler, Yirmi Birinci Söz, Birinci İkaz, s. 243)

İbret alabilenlere ne mutlu...