Dünyada küçük ya da büyük 200 civarında devlet var ve 'İslâm ülkesi' olarak bilinenlerin sayısı 50 civarında. Peki nasıl oluyor da çatışmaların yüzde 60 bu 50 ülkede yaşanıyor? Bu yoğunluğu tesadüfe havale edebilir miyiz?

    Bu tesbiti gündeme taşıyan Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın, bu çatışmaların Müslüman ülkelerin sosyal enerjisini ve tabiî kaynaklarını tükettiğini de belirtmiş. El hak doğrudur, çünkü 'savaş'ın olduğu ülkelerde istikrarın olması ve kaynakların tüketilmemesi mümkün değil.

    İslâm Ülkeleri İstatistik, Ekonomik ve Sosyal Araştırma ve Eğitim Merkezi (SESRIC) tarafından düzenlenen "Çalkantılı Dünyada Barış ve Güvenliği Başarmak" konulu panelde konuşan Kalın, küresel ölçekte kaos ve belirsizliğin yaşandığı bir dönemden geçildiğini vurgulayarak, sadece Müslüman ülkeler arasında değil, Batı, Avrupa ve Latin Amerika gibi birçok bölgede artan bir güvensizliğin ve geleceğe dair belirsizliğin olduğunu da söylemiş (AA, 8 Şubat 2019)

    Kalın, aynı konuşmasında halihazırda küresel düzenin, adalet üretmediğine ve zenginliğin adil paylaşımı konusunda başarısız olduğuna dikkati çekerek, dünyanın gittikçe zenginleştiğini, fakat fakirlerin daha da fakirleştiğini ifade etmiş.

    İşte kıyametin kopmasına sebep olacak mesele de tam olarak budur. Dünya zenginleşiyor, ama fakirler daha da fakir oluyor. Gelir dağılımının adaletle paylaşılmadığı bir ülke, bir dünya mamur ve huzurlu olabilir mi? 

Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın konuşmasında, "Adalet olmadan barış olmaz. Adalet olmadan sürdürülebilir barış ve hakkaniyet olmaz. Filistin meselesi, Myanmar'daki Arakanlı Müslümanlar ya da Afrika'daki fakirlik gibi neden bahsederseniz bahsedin" tesbitini de ilâve etmiş.

Kalın, Müslümanların karşı karşıya kaldığı sorunların üstesinden gelebilmesi için birliğe ihtiyaç olduğunu da söylemiş. Meselenin püf noktası da burada: İslâm ülkeleri arasında hem maddî hem de manevî bir 'birlik' kurulabilmesi önemli bir ihtiyaç. Tabiî ki böyle bir birliğin, diğer ifadesiyle "İttihad-ı İslâm"ın kurulması elbette bazı ülke ve birlikleri memnun etmeyecektir. Zaten böyle bir birliğin şimdiye kadar kurulmamış olması da 'ittihad'dan rahatsız olanların varlığını gösterir. Buna rağmen Türkiye'nin böyle bir birlik kurulması yönünde gayret sarf etmesi gerekir. 

   Belki de böyle bir birlik kurulmasının uzun vadede 'dünya barışı'na fayda sağlayacağını BM gibi uluslar arası kuruluşları da ikna etmek gerekir. Doğrusu da budur. "İslâm Birliği"ni kurabilmiş bir dünya, çok daha huzurlu, çok daha istikrarlı ve çok daha barış içinde yaşar. BM gibi kuruluşların asıl maksadı barışı temin etmek ise, böyle bir birliğin kurulmasına onların da destek olması gerekir.

    İslâm ülkeleri çatışmaların yaşandığı yerler olmaktan mutlak surette çıkmalıdır. Aynı zamanda zengin kaynaklara sahip fakir ülkeler olmak da yine İslâm dünyasına yakışmaz. 

    Hepimiz, adalet olmadan barış ve huzurun olmayacağını görmeli ve adaleti takviye için çalışmalıyız. "İttihad-ı İslâm"ın temini de ancak bu yolla olur. Adaletsiz bir dünyada ittihad, birlik ve beraberlik kurulabilir mi? Müslüman ülkeler adaletsizlik derdini bertaraf etmek mecburiyetinde, vesselâm.