2400 yıl önce yaşamış olan Yunan filozofu, Eflatun, “Savaşan iki ordu uzaktan intihar eden tek ordu gibi görünür” dediği halde halen çareyi ve çözümü şavaşta arayanların olması her halde kıyamet âlâmeti sayılmalıdır.
Tabiî ki savaşlara asıl sorumlu olan, savaşı başlatan taraftır. İslâmî anlayışa göre de savaşı başlatan taraf olmamak icap ettiği kural olarak konulmuş olması buna en büyük delildir. Hele günümüzde esas olanın savaş değil barış olduğu apaçıktır. İslâma hizmet etmek isteyenler de savaşı değil barışı savunmalı. Çünkü ancak barış ortamında İslâma hizmet edilir ve insanlar İslâma kazandırılabilir. Elbette savaş açan ‘düşman’a karşı müdafaa yapılacaktır, ancak esas olan barışı muhafaza ve müdafaa etmek olduğu unutulmamalı.
Göz göre göre ya da aylardan beri ‘geliyorum’ diyen bir garip bir ‘savaş’la karşı karşıyayız. Diplomatik görüşmeler devam ederken nasıl olduysa oldu ve yol ‘savaş’a çıktı.
Peki, hayalen aylar ya da yıllar sonrasına gidelim ve Ukrayna’daki savaşın sona erdiğini düşünelim. O günkü tabloda savaşın asıl faturasının çocuklara çıktığı görülmeyecek mi?
Nitekim Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF), Rusya’nın Ukrayna’ya askerî müdahalesinin 7,5 milyon çocuğun hayatı için “âcil bir tehdit oluşturmasından” derin endişe duyulduğunu bildiren bir açıklama yapmış.
Çatışmaların sona ermemesi durumunda on binlerce ailenin yerinden edilebileceğine ve insanî ihtiyaçların dramatik şekilde artacağına dikkati çeken UNICEF Genel Direktörü Catherine M. Russell, UNICEF’in çocuklar için hayat kurtaran programları yaygınlaştırmak için Ukrayna’nın doğusunda çalışmalar yürüttüğünü, ayrıca çocuklara psiko-sosyal bakım sağladıklarını hatırlatmış.
Son 8 yıldır devam eden çatışmaların, temas hattının her iki tarafındaki çocuklara derin ve kalıcı zararlar verdiğini vurgulayan Russel, “Ukraynalı çocukların şimdi âcil olarak barışa ihtiyacı var” ifadesini kullanmış.
Bundan önceki savaşlarda olduğu gibi binlerce çocuk, yaşlı ve hastanın daha da mağdur olacağı bir savaşı başlatmanın ve sürdürmenin kabul edilebilir bir yönü var mı? Hem maddî hem de manevî yıkımlara yol açacak böyle bir savaşın, toprak kazanmak ya da dünya hakimiyetinde söz sahibi olmaktan başka hangi gaye için yapılabilir? Ve bu gayeler 2022 dünyasını bir fayda sunar mı?
Temennimiz ve duâmız, savaşın daha da alevlenmeden bir an önce sona ermesi ve muhtemelen kayıpların önüne geçilmesidir. Dünya siyasetine yön verme iddiasında olan idareciler ‘uzaktan’ bakabilmeyi öğrensin ki ‘iki ordu’nun gerçekte ‘intihar eden tek ordu’ olduğunu görebilsin.