Bilhassa komşu ülkeler bu konuda birbiriyle yarışıyor. Hatta ve hatta, ekmek bulunamayan ülkeleri idare eden bazı siyasetçiler sıra silâha gelince milyarlarca dolar parayı harcamaktan geri durmuyorlar.

Tabiî ki bu durum ancak ‘kıyamet alâmetleri’yle izah edilebilir. Öyle ya vatandaşına ekmek temin edemeyen bir idareci, milyarlarca dolar parayı niçin silâha versin?

Silâhlanma yarışının arkasında muhtemelen büyük silâh tüccarları da vardır. Onlara göre ne kadar insan kanı akar ve ne kadar çok savaş ve kargaşa çıkarsa kazançları artacak. Bu sebeple dünyanın barış dünyası değil de savaş dünyası olmasını isteyen ‘patron’lar var.

Sakarya’da düzenlenen bir konferansta bu çelişkiye dikkat çekilmiş. Durham Üniversitesi İslâm Ekonomisi ve Finansı Merkez Direktörü Prof. Dr. Mehmet Asutay, MÜSİAD il binasında düzenlenen “İslâm Ekonomisinin Temelleri ve İş Dünyasına Yansımaları” konulu konferansta, “Bütün ülkeler her yıl yüzlerce milyar dolar savunma harcamasına ayırıyor ama Kovid oldu, bir baktık hiçbir ülke aynı şekilde aynı miktarda parayı insanların yaşamasını sağlayacak, kolaylaştıracak şekilde bir aşının oluşturulması çabası içinde bulunmadı” demiş. (aa, 30 Eylül 2021)

İslâm ekonomisinin sadece faizin bulunmadığı dünyadan ibaret olmadığını anlatan Asutay, Türkiye’de birtakım çevrelerce faizsiz bankacılık tabirinin kullanmasının çok indirgemeci bir yaklaşım olduğunu, bir malın alım satımında faizin olamamasının yanında o alış veriş sürecinin şekli veya sonucun da İslâm’ın tahayyül dünyasında uygun olması gerektiğini söylemiş.

Yeni tip koronavirüsün (Kovid-19) herkesin dünyasını etkilediğini dile getiren Asutay,  şöyle devam etmiş: “Dolayısıyla bizlerin refahı, iyiliği başkalarının refahı ve iyiliğine doğrudan bir fonksiyon haline gelmiş oldu. Bu, aslında İslâm’ın ihsan dünyasında ifade etmeye çalıştığı, Kovid’le bütün dünyaya hatırlattığı çok önemli bir ekonomik, politik felsefesidir. Kovid bize dedi ki ‘Ben sağlıklı kalacaksam bu ancak ve ancak diğer insanların da sağlıklı olmasıyla mümkün.’ Bu da İslâm moral ekonomisi dediğimiz dünyanın ifade şekli.”

Bu tesbitler bir bakıma dünyanın bir köy haline geldiğini hatırlatmış oluyor. Yani komşumuz aç ve açıktayken bizim tok yatmamız mümkün değil. Virüs salgını bunu anlattı, ancak insanlık bunu anladı mı önümüzdeki yıllar gösterecek.

Silâhlanma yarışının sona ermesi bir ülkenin değil, dünyanın ve  insanlığın menfaatinedir. İdareciler, siyasetçiler ve ‘aydın’lar her fırsatta  bunu dile getirmeli ve bu anlamsız yarışın sora ermesi icap eder.  Silâhlara verilen paraların ekonomik ve sosyal projelere ayrıldığını bir hesap edilsin.

Ey dünya, ey insanlık; silâhlanma, zulüm ve kargaşa için değil barış ve huzur için yarış!