Son günlerde gündemin birinci maddesi haline gelen ‘tanzim satış’lar hakkında millet dikkat çekici yorumlarda bulunuyor. Bir haber sitesi, İstanbul’da hizmete giren ‘tanzim satış çadırları’nın önünde kuyrukta bekleyenlere mikrofon uzatmış ve onların değerlendirmelerine yer vermiş. Hemen ifade edelim ki kuyrukta en çok dikkat çeken mesele soğan ya da patates fiyatları değil, vatandaş arasındaki gerginlik oluyor.

Kadıköy’deki tanzim satış çadırı önünde kuyrukta bekleyen vatandaşların yorumları şöyle:

Bir vatandaş: Pek yararlı bulmuyorum bu uygulamayı. 16 yıldır neredeydiler? Amerika’yı yeniden mi keşfediyoruz? Pazarlarda fiyatlar yüksek diyoruz. Peki, pazardaki tahta (yer) fiyatlarını niçin düşürmüyor belediye başkanları? Bunları düşürsünler, mazot fiyatını düşürsünler... 

Bir başkası: Sürekli olursa iyi. Ama buna bir çözüm bulunması lâzım. Geçici ise olmaz. 

Bir başkası: Et yerken, otu bile bulamaz olduk. Şimdi de tanzim satıştan alırken sınırlı kilo ile alıyoruz. 

İstediğimiz kadar alamıyoruz. Hiç memnun değiliz. Yazık bu memlekete... Biz emekliler böyle sürünüyoruz. 

Bu yaştan sonra sebze kuyruğuna geçtik...

Bir başkası: (Önce konuşan emekliye hitaben) Ne utanmaz insanmışsın sen ya. Hem sıraya geçmişsin bunları almak için, hem de gelmişsin bunları yapanları kötülüyorsun. (Emekli cevap veriyor: Bu memlekete yıllarca vergi verdim. Bizim hakkımızı başkaları yemesin...) Nankörler... 

Bir başkası: Teşekkür ediyoruz, ama vatandaşa verdiğiniz hizmet vatandaşa eziyete dönüşmemeli. Bunu yaygınlaştırırlarsa, insanlar insan gibi alabilirse bir anlamı olur. 

Bir başkası: Böyle yürümez. Seçimlere kadar gider belki.

Bir başkası: İyi oldu, ama fiyatlar burada da yüksek, marketlerde de. Marketler fazla kazanmış olsa trilyoner olurlardı. Ama çoğu kepenk kapatıyor, ben anlamadım bu işi. 

Bir başkası: Böyle giderse iyi olur. Kaç aydır bir şey alıp yiyemedik. 

Bir başkası: Yıllar önce vardı böyle satışlar. Yıl 2019, yine var. Tek kelimeyle rezalet.

Bir başkası: Bir emekli adam ne yapacak. Açık açık konuşuyorum. Hem de Kadıköy’de konuşuyorum. (Bu arada bir başkası itiraz ediyor: Seni bu hallere düşürenlere itiraz et!) Yahu, bu emekli maaşıyla geçinilir mi?

Bir başkası: Yani uzun süreli çareler getirmek lâzım. Hiç, çadır kurmuş burada bilmem ne satıyor. Neye yarar ki?

Bir başkası: 

Böyle oluyorduysa şimdiye kadar niye pahalı yedik? (www.dw.com/tr/istanbul-ve-ankaradatanzim-satışları-başladı/a-47458056)

İşin doğrusu, bu kısa videoyu dinleyip de üzülmemek elde değil. 

Tekrarlamakta fayda var: Tanzim satış noktalarının açılıp açılmamasından çok daha önemli bir mesele var. Millet birbirinin fikrine saygı duymuyor. 

Aynı kuyrukta bekleyenler bile birbirlerine tahammül edemezken, farklı kuyruklarda bekleyenler tahammül edebilir mi? Uygulamayı eleştiren olabileceği gibi, haklı bulan da olur. Fakat birisinin fikrine, kanaatine, görüşüne saygı duymamak, her farklı görüşü en basit ifadesiyle ‘nankörlük!’ olarak gören anlayışla bir yere varabilir miyiz?

Türkiye’yi idare edenler asıl buna bakmalı ve kendilerine fayda bile verse, gerginlik tohumu eken sözlerden mutlak surette uzak durmalıdırlar.

Ve mikrofona konuşurken “Et yerken, otu bile bulamaz olduk” diyen emekli amcamızın sözünü hiç unutmasınlar...