Bazen akıllı olarak bilinen nice insanların ağızlarından çıkan hezeyanlar olduğu gibi; yine toplumda ‘deli divane’ olarak bilinen bazı insanlardan da nadirattan da olsa hayret edilecek söz ve beyanlar zuhur ediyor.

Akıllı olarak bildiğimiz insanlardan sudur eden akla mantığa uymayan söz ve beyanlarını şimdilik bir kenara koyarak zaman zaman bizzat şahit olduğum veya ikinci ağızdan tesbit ettiğim ‘deli divane’ olarak tanımlanan bazı insanlardan sudur eden tam da yerinde ve mantıklı söz ve beyanlarını dikkatlerinize sunmak istiyorum.

Yaklaşık olarak kırk yaşında olduğu halde ‘iki yaşındayım’ diyen hal ve tavırlarıyla deli olmasa dahi zihnen özürlü olduğu belli olan Mahmut, tanısın veya tanımasın rastladığı hemen herkes ile selâmlaşır, hal hatır sorar. Kimseden bir şey istemez, birileri bir şeyler verirse teşekkür ederek kabul eder. Hiç kimse ile değil kavga etmek; bazen beş-altı yaşındaki çocukların saldırılarından kaçtığına şahit olmuşuz. Bir defasında şakadan, “Mahmut artık yaşın geçti evlenmiyor musun?” sualime; “Bu halimle bana kimse kız vermez” diyerek akıllıca beni susturan bir cevap verdi.

Çevrede hemen herkes ona “Deli Ahmet” dese de aklî melekesi tam yerinde olmayan kendisi gibi özürlü bir hanımla evli olan bir akrabası hanımını herhangi bir kusurundan dolayı Ahmed’e hanımını terbiye etmesini söyleyince Ahmet; “Sen ne diyorsun? O bana emanettir. Erkek olan hiç kadını döver mi?” diyerek adama akıllıca bir cevap veriyor.

Yine hemen herkesin deli divane olarak bildiği Abuzer’e kalabalık bir kadın gurubu bu delidir bir şey bilmez zannıyla; “Abuzer bak bakalım bize hangimizi beğeniyorsun” şaka yollu takılmalarına karşılık Abuzer; “Güzelliği boş verin.. Siz ar ve hayaya bakın..” diyerek tam yerinde bir ders veriyor.

Kekeme olan, konuşmalarıyla her halinden aklî melekesinin yerinde olmadığı belli olan “Mamo” nedense ölümden çok korktuğundan sık sık; “Her halde ölmedikçe, ölümden kurtuluşumuz yok..” vecizesini tekrarlıyor.

Yürüyüşünden, bakışlarından hal ve davranışlarından aklî melekesi yerinde olmadığını bildiğim adaşım Hüseyin’i otobüs durağında görünce her halde otobüsü bekliyorsun Hüseyin binmek için biletin var mı deyince adaşım hiç duraklamadan; “Biletim yok; çünkü şoförler beni tanıyorlar” diyerek beni susturdu.

Aniden aklî dengesini kaybeden adam eve benzini dökerek yakmaya başlayınca; senelerden beri aklî dengesi yerinde olmayan bir diğer deli adamın yanına gelerek; “Bunca senedir benim aklım başımda olmadığı halde hiçbir evi yakmadım. Sana ne oluyor ki evi yakıyorsun?” diyerek adamı azarlıyor.