Evet Hanefî Mezhebi’nin imamı ve ilmiyle, takvasıyla, faziletiyle numune-i imtisal olan din büyüğü İmam-ı A’zam enteresandır. Annesinin gözünde daha masum, sıradan bir çocuktur.

Bu tutum ve anlayış yalnız İmam-ı A’zam’a mahsus bir durum değil. Birçok örnek şahsiyetler için de benzer tavrın sergilendiğini İslâm tarihi bize gösteriyor.

Rivayet edilir ki: “Âlimlerin değerini bilmeyenler ve takdir etmeyenler en ziyade, yakın akrabaları ve komşularıdır.” Merhum Hulusi Ağabeyin vefatı dolayısıyla yurdun dört bir tarafından onun defin merasimine iştirak etmek için gelen dostların izdihamına şahit olan Hulusi Ağabeyin kapı komşuları hayretle, “Yahu biz şimdiye kadar bu komşumuzun bu derece değerli, sevilen bir insan olduğunu bilememişiz” itiraflarında bulunuyorlar. 

Geçmişte buna benzer bir durumla karşılaştım. Başka bir cemaate mensup bir dost ile karşılaşmamızda; selâm, kelâmdan sonra söz senelerdir beraber olduğumuz bir arkadaştan bahis açılınca muhatabımın: “... Bey belki de dünyada emsali az bulunur; sevdiğim, beğendiğim bir Nur Talebesidir.” ifadeleri bir anda adeta kafamda şimşeklerin çakmasına sebep oldu.

Bu arkadaşın sitayişle bahsettiği bu hadimi ben de takdir edip beğeniyordum. Ama, cemaatimize mensup olmayan bu dostumun onu, ‘belki eşi emsali zor bulunur’ olarak tavsif etmesiyle; yanı başımdaki bu dâvâ arkadaşımı yeteri kadar tanımadığımı anlamış oldum.

Bu meyanda bütün ömür dakikalarını bu milletin ebedî saadeti için harcayan Üstad Bediüzzaman gibi emsalsiz bir din büyüğüne dünyalık din düşmanlarının reva gördükleri hakaretler, baskılar, tazyikler, işkenceler, zulümler bir tarafa...  

Birçok ehl-i din dahi ülfetle hatta gafletle, Bediüzzaman gibi bir İslâm kahramanını maalesef lâyıkıyla tanıyamadı ve onun hak ettiği değeri verebilme basiretini gösteremedi.