Bir yandan aldığım menfi eğitimin tesiriyle, diğer taraftan çevremden edindiğim kulaktan dolma fikir ve dedikoduların etkisiyle zihnimde hep zararlı ve tehlikeli bir oluşum olarak zannettiğim Nurculuk ve Nurcular’ı yakından tanıyıp, eserlerini okumaya başlayınca, bu ön yargının ne kadar yanlış olduğunu anladım.
Daha henüz çocuk yaşta iken yıllar sonra farkına vardığım bazı karanlık odakların Nurculuk ve Nurcular aleyhindeki iftira ve karalamaları zihnimde o kadar korkunç yaralar ve istifhamlar açmış ki, bir taraftan Nur hadimlerinin nümune-i imtisal hal ve davranışlarına hayran olup, gıpta ile bakarken, diğer taraftan da onlara şüphe ile bakmaktan kendimi alamıyordum.
Ama nereye kadar kaçabilirdim? Hayranlığımı celbeden ilim ve irfanlarının derinliğinden; beni bir mıknatıs gibi kendilerine rapteden, beni hayrette bırakan cesaret ve metanetlerinden; tebrik ve taktirlerimi hak eden ibadet ve taatlerindeki samimiyet ve ihlâslarından; günahlardan çekinmekteki takvalarından; gıpta ile şahit olduğum Sünnet-i Seniyyedeki yaşantılarından... Evet nereye kadar kaçabilirdim?
Ve nihayet Nur hadimlerinin bu saymakla bitiremeyeceğim kadar çok olan hasletlerinden gözlerimi yumup, görmezden gelemezdim. Her gün ellerinden düşürmedikleri eserleri elime alıp okumadan, onların beni hayran bırakan hal ve etvarlarından etkilenerek, Yüce Allah’ın (cc) inayeti ve yardımıyla o güzide camiaya dahil oldum ve Allah’a şükür yarım asrı geçen bu zaman diliminde Risale-i Nur’un şahs-ı manevisinin himmeti ve duâsıyla halen buradayım.
Şahsımı alâkadar eden, kendime mahsus bu sergüzeşt-i hayatımı nazarlara vermemin sebebi yıllar önceden hak ve hakikatlara karşı gözlerimi açan, muannit nefsimi susturan o zamanki hizmet erlerinin o örnek, nümune-i imtisal olan hal ve davranışlarının bu gün de derde deva bir reçete olduğunu derhatır ettirmektir.
Geçmişte olduğu gibi bu gün de kıyamete kadar da Nurlar’daki hak ve hakikatleri ölçü ve prensipleri sair ehl-i dine, hatta bütün insanlığa yansıtmakla mükellef olan Nur hadimlerinin bu hizmetlerinde muvaffak olmaları için öncelikle muhataplarına ikaz ve nasihatlerden ziyade fiilen hal ve davranışlarıyla nümune-i imtisal olmaları şarttır.
Bilhassa Nurlar’ı daha yeni tanıyan gençlere amirane, pederane, mürşidane yaklaşımlarla “Şunları yapın... Bunları yapmayın...” gibi hitaplarla ikaz ve tavsiyeler yerine onlara kavl-i leyyin dediğimiz kucaklayıcı, sıcak söz ve beyanlarla hal tavırlarla, şefkat ve merhametle muamelelerde bulunmanın gençler üzerinde daha etkili, daha faydalı olduğu bilinen bir gerçektir.