Ülkemizde resmî bayramlar Kemalizm propagandası için adeta bulunmaz fırsatlar olarak sayılmaktadır. Tv’lerde siyasîler, memleketin çözülmeyi bekleyen âcil problemlerini müzakere yerine, M. Kemal’i ve Kemalizm’i hamasi nutuklarla övme yarışına girerlerken, yukarıdan gelen talimatla okullarda öğretmenler ve öğrenciler eğitim ve öğretime ara vererek bu yarışa katılmaya mecbur edilmektedir.
Bu merasimlerde vatan ve milletin kurtuluşunda bütün şerefler, şanlar, üstün meziyetler, sevaplar bir kişiye verilmektedir.
O zamanlarda gerçekleştirilen zaferlerde büyük katkısı olan ordunun, onun önde gelen değerli komutanlarının ve onlara destek veren halkın gayret ve yiğitliği ve onların üzerinde olan Allah’ın yardımı göz ardı edilmektedir.
Aslında kazanılan zaferler, başarılar ve onların neticesinde hasıl olan sevaplar millete ve orduya isnat edilir. Başarsızlıklar, olumsuzluklar başa, komutana verilir. Ne yazık ki bizde tersi yapılmaktadır. Zaferlerin şerefi baştaki komutana, başarısızlıklar orduya ve millete verilmektedir.
Bu durum aslında zulüm olmaktadır. Milyonlarca şeref ve sevap bire indirgenmekte, yapılan bir hata veya başarsızlık orduya verilmekle o bir hata milyonlarca hata olmaktadır.
Bu garip uygulama baskıcı, otoriter müstebit, üçüncü dünya ülkelerinde vardır. Hürriyetçi dille yönetilen medenî ülkeler, böyle şeylerle vakit kaybetmezler. Onlar ülkelerini kalkındıracak önemli projelerle meşgul olurlar.
Ancak ülkemizde devlet işleyişine gerçek bir demokrasi yerine Kemalizm hâkim olduğu için, 80 yıldır bu kısır döngü devam etmektedir. İnsanlar zoraki Kemalizm’e biat ettirilmeye çalışılmaktadır.
Ne yazık ki bu merasimlerle insanlar takiyye yapmaya çift kişilikli davranmaya zorlanmaktadırlar. Bu durum siyasî münafıklığın önünü açmaktadır. Fertler ve kurumlar devletin hışmına uğramamak için Kemalizm’i seviyor gözükmek zorunda bırakılmaktadır.
Halbuki ülkemizde gerçek bir demokrasiye geçilse herkes rahat edecek, kimse takiyye yapmak zorunda kalmayacaktır.
M. Kemal’i ve Kemalizm’i hakikaten sevenler, kimseyi rahatsız etmeden kendi aralarında merasimler düzenleyerek bu işin kutlamasını yapsınlar.
Son Söz: Artık Türkiye medenî ülkeler gibi halk ve devlet olarak en kısa zamanda birinci sınıf bir demokrasiye geçmeli, zaman ve imkân kaybettiren bu kabil merasim ve törenlerle meşgul olma yerine maruz kalınan ahlâkî ve ekonomik krizden kurtulmanın, ilim, sanat ve teknolojide ilerlemenin çaresine bakmalıdır..