Kiraz, elma, portakal gibi meyveleri görünce yemek için yaratıldığını anlıyoruz. 

Bir binanın oturmak, kalemin yazı yazmak, kitabın okunmak için olduğunu biliyoruz.

Yolun yürümek, taksinin binmek için meydana getirildiğini de zamanı gelince öğreniyoruz.

Peki, gören, işiten, duygulanan, düşünen, iş yapabilen insan niçin yaratılmıştır?

Bunu hiç düşündüğünüz oldu mu? Ya da size böyle bir soru soran?

En küçük, en basit şeylerin bile bir gayesi varken, insan gibi üstün bir varlığın da bir gayesi olamaz mı?

Bu konudaki söz sahibi bizi Yaratan’dır. 

O, Kur’ân-ı Kerîm’de, “Ben insanları Beni tanısınlar, Bana kulluk etsinler” diye yarattım buyuruyor.

Zaten insan gibi gözde bir varlık, hayvan gibi sırf yesin, içsin, zevk alsın diye yaratılamaz. O zaman insana verilen bunca değere gerek kalmazdı.

Nasıl bir ressam yaptığı resimlerin seyredilmesini ister. Sergiler açar, eserlerini seyredenlerin kendisini 

övmesini bekler. Göznuru döktüğü çalışmalarının herkes tarafından beğenilmesini arzu eder.

Allah, kâinatı eşsiz güzellikte yaratmıştır. O eşsiz güzelliklerin bir seyircisi olmasını ister. İşte insanı, yarattığı harikalıkları seyretsin, Kendisini alkışlasın ve Kendisine kulluk etsin diye yaratmıştır.

Bu kulluğu yerine getirecek biricik varlık da insandır.

Biz insanlar ise O’nu tanımak, şükretmek ve ibadet için yaratıldığımızı unutmamamız gerekiyor.

Allah’ım beni iyi ki yarattın. Allah’ım, senin kulun olmak ayrıcalığını bana verdiğin için sana çok çok teşekkür ediyorum.