Sonra, ‘öteki’ dediğinin de kendisi gibi eşit haklara sahip olduğu idrak eder insan. Çünkü yaratılış itibariyle ve hukuk önünde bütün insanlar eşit haklara sahiptir.

Dünya ise; hiç kimsenin tapulu mülkü değil. Herkesindir veya hiç kimsenin değildir. Her varlığın -ve insanın- kendisine tayin edilen müddetle konup göçeceği bir misafirhanedir.

BİRBİRİNİ TANIMAK, BİLMEK VE ...

Allah “insanları bir erkekle bir kadından, bir asıldan yaratmış. Allah’ın emrettiği şekilde birbiriyle tanışıp, işlerinini tedbirle idâre etmesi, karşılıklı olarak ve milletlerarası hukuka uyarak yardımlaşması, kültür ve medeniyet alışverişinde bulunması, birbirine iyiliği tavsiye etmesi için, milletlere ve kabilelere ayırmış.” (Hucurât Suresi,13)

Maksat birbirini tanımak, bilmek ve yardımlaşmaktır. “Yoksa, sizi kabile kabile yaptım ki, yekdiğerinize karşı inkârla yabanî bakasınız, husumet ve adâvet edesiniz değildir.”

İNSAN, İNSANIN KURDU MU DOSTU MU?

Tarih boyu insanların dinî inançları ve ırkı hep suistimal ve istismara açık olmuş. Zalimler gerçek niyetlerini gizleyip, hep bir kutsal ve hamasetin arkasına saklanmışlar. Bu günümüzde de devam ediyor.

Göçmenlerin, geldikleri ülkenin savaş veya siyasi ortamından kaçarak canını kurtardıktan sonra; başka bir ülkede yaşama çabalarını herkes görüyor. Onları bu hale düşürenler de, maalesef yine hemcinsleri.. Mağduriyeti fırsata çevirmek isteyenler dinî, siyasî veya ekonomik ihtiraslarına alet yapanlar yine ‘insan’ kardeşleri!..

DİĞERGÂM.. EMPATİ.. VEYA HİÇ...

Göçmen haklarını, mazlumların hallerini konuşmaya başladığınızda her kesimden farklı tepkiler yükseliyor. Elbette; onlarında iyisi-kötüsü var. Adalet-i mahza ve suçun şahsiliği açısından bakmak lazım. Savaşa, göçe ve mağduriyete sebebiyet veren zalimleri unutup, mazlumlara yüklenmek insanî mi? Doğru ve insan merkezli çözüme ihtiyaç var, düşmanlığa değil.

Herkes her şeyi açıkça görüyor; tuzakları biliyor; fakat dünya görüşüne göre tavır alıyor. Bir zamanlar dedelerinin de göçmen olduğunu, kendi başına da gelebileceğini unutuyor. Biraz diğergâmlık, biraz empati, biraz kendimizi onların yerine koymak, meseleyi anlamamızı kolaylaştıracak halbuki.

“BİRBİRİNİZE ZULMETMEYİNİZ”

Kâmil bir müʼmin, diğergâm bir gönülle insanların, hatta tüm mahlûkâtın ihtiyaç ve noksanlıklarını şefkat ve merhametle telâfî etmekle kendini mes’ûl bilir.

İslâm, Câhiliyetten kalma ırkçılık ve kabileciliği ortadan kaldırmıştır. Her türlü zulmü yasaklayıp adaleti emretmiştir. Irkı, cinsiyeti, milliyeti, rengi ne olursa olsun herkes eşit haklara sahiptir; insan haysiyetine yaraşır bir hayata layıktır. Irkçılık öldürücü bir zehirdir.

MERHAMET...

Hukuk önünde herkes eşittir. Kimsenin kimseye bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük takva ve fazilette olabilir. Allah yanında en üstününüz, Kur’ân esaslarını iyice benimseyerek tavizsiz hayata geçireninizdir. İnsanlar kardeştir. Adil olunuz, birbirinize zulmetmeyiniz. “Yeryüzündekilere merhamet edin ki, göktekiler de size merhamet etsin.”

Ey Allah’ın kulları kardeş olunuz.