Ceylan Çalışkan Emirdağlı Nur Talebeleriyle cenazeye yetişmek için Urfa’ya doğru yola çıkar. Urfa Valiliği’nin defin işini bir gün önceye almasıyla cenaze namazına son anda yetişirler. Defin işleri bittikten sonra Ceylan Çalışkan, Zübeyir Gündüzalp ve Bayram Yüksel, Bedüzzman Hazretleri’nin arabasıyla Isparta’ya gelirler. Kısa bir süre sonra Isparta Valisi; Ceylan Çalışkan, Zübeyir Gündüzalp ve Bayram Yüksel’e hemen şehri terk etmelerini söyler. Zübeyir Gündüzalp ve Bayram Yüksel şehri terk ettikten sonra Ceylan Çalışkan da baba evi Emirdağ’a döner. 

Ceylan Abi Bediüzzaman Hazretleri’nin vefatıyla bir süre dünyaya küser. Belli bir süre sonra Risale-i Nur hizmetlerini daha büyük alanlara yaymak üzere İstanbul’a gider. Ceylan Çalışkan önce bir minibüs alarak taşımacılık işine girer. Beyazıt-Zeytinburnu arasında yolcu taşıyan bir minibüs sahibi olur. Emirdağ’daki dost ve akrabalarını da harekete geçirerek taşımacılığın yan işleri ile de ilgilenir. Böylece Risale-i Nur hizmetlerinin yanında örnek bir model göstererek maddî kalkınmayı da hedefler. Ceylan Çalışkan maddî sıkıntı çeken bütün dost ve arkadaşlarının elinden tutar. İş sahibi olmaları için onlara yardımcı olur. 

Ceylan Çalışkan dayısının sermayesine ilâveten Haydar Morgül, Hakkı Bozkurt ve Mehmet Fırıncı’yı da teşebbüslerine ortak eder. Ceylan Çalışkan iman hizmetlerinde gösterdiği başarıyı bu sefer dünya işlerinde de gösterir. Çevresi tarafından kısa zamanda sevilen, sayılan biri olur. Her gün işlerini biraz daha büyütür. Bu yoğun çalışma içinde Risale-i Nur hizmetinden de geri kalmaz. Yazı, teksir ve matbaa faaliyetlerinde hep ön saftadır. Cuma günlerini boş bırakır, işe gitmez. O gün hanımları derse götürür ve ders sonrası onları evlerine bırakırdı. Daha sonra minibüsüyle mahallenin çocuklarını toplayarak onlara İstanbul turu attırır ve sevindirirdi. 

Ceylan Çalışkan’ın her günü hızlı ve hareket içinde geçerdi. İstanbul minibüsçülerini organize ederek onları bir dernek çatısı altında topladı ve minibüsçüler derneği kurucuları arasında yerini aldı. Ceylan Çalışkan yoğun iş hayatına devam ederken içtimaî hayatta da geniş bir çevresi vardı. Evlenme kararından sonra Nur Talebelerinin tavsiyesi üzerine 22 Nisan 1962 de Haydar Morgül’ün kardeşi Talia Hanımla evlenir.

22 Ağustos 1963 yılında aldığı senedi tahsil etmek için Küçükçekmece tarafına giderken yolda bindiği bir minibüsün başka bir araçla çarpışması sonucu otuz üç yaşında vefat eder. Mehmet Çalışkan, asker dönüşü akraba ve dostlarının zorlamasıyla Fatma Hanımla evlenir. Bir yıl sonra Fatma Hanım da vefat eder. Mehmet Çalışkan’ın kayın babası ondan çok memnun olduğundan onu Fatma’nın kız kardeşi olan Fethiye ile evlendirir. İşte Bediüzzaman Hazretleri’nin Emirdağ’daki hayatında yemeğini pişiren, çamaşırlarını yıkayan kişi Fethiye Hanımdır. Ceylan Çalışkan da bu fedakâr Fethiye Hanıma öz annesi gibi bağlanır.

Ceylan Çalışkan Emirdağ’da on dört yaşına kadar Abdulkadir olarak bilinir. Bediüzzaman Hazretleri’nin hizmetine girmesiyle de Ceylan diye anılmaya başlanır. Ceylan Çalışkan çocuk yaşta Bediüzzaman’a talebe olur. Bediüzzaman onu kısa sürede maddî ve manevî olarak yetiştirir. Bediüzzaman Hazretleri, Ceylan Çalışkan’a: “Ceylân’ı dünyaya vermeyeceğim!” der.

Bediüzzaman Hazretleri Ceylan’la ilgili sırrın düğümünü açarak: “Ceylân, senin hayatın uhrevîdir. Eğer dünyevî olsa pek azdır!” diyerek onu uyarır. 

Ceylan Çalışkan’ın aslî görevi ve hayat damarı olan Risale-i Nur hizmeti, erken ölümüyle onu şanlı temiz bir geçmişle bu dünyadan uğurlar. Ceylan Çalışkan’ın vefatından sonra cüzdanından küçük bir not kâğıdı çıkar. 

Bu notta Bediüzzaman’ın el yazısıyla şu ifade yer alır: “Ceylan benim vekilimdir. Nur’a ait işleri benim hesabıma yapar. Said Nursî.” Bediüzzaman Hazretleri’nin Ceylan Çalışkan’a ne kadar çok değer verdiğini: “Kralların hatırını kırarım, Ceylan’ımın hatırını kıramam” sözünden anlaşılır. Böylece Ceylan Çalışkan’ın dünya’ya  açılan penceresi hemen kapanır.