Ben ben, benim!.. Tehlike kulesinin kapısı; Ben biliyorum… Ben her şeyi bilirimdir… Bu şekilde “ben, ben” türküsü çağıranlar daima başkalarının martavallarını dinlemeye ve onların esiri olmaya mahkûmdur.

Ağzınla, dilinle, kaleminle, meşveret, istişare, görüşüp konuşarak karar vermek ve kararları kabul etmek işin aslı, özü ve esasıdır diyeceksin… Ve fakat kendine göre hak bildiğin fikirlerin, görüş ve düşüncelerini kimselere danışmadan, meşveret etmeden; sadece baş sallayanlara haber vererek hayata geçirmeye, yapmaya azm ü kasd edip gerçekleştirme yoluna girecek ve “Enenin güvenlik çemberi” altında buna devam edeceksin!.. İşte ahirzamanın, modern felsefenin ve nefis-şeytan-gurur üçgeninin bir eseri...

Soran, soruşturan, tanışan, görüşen; istişare eden, meşveret eden ve bunlarla hareket edenler dağları aşmış!.. Bunları yapmayanlar ise şaşırıp kalmış. Hem kendi başlarına hem de istişare etmesi gerekenlerin başlarına; bir sürü manasız, zararlı ve istenmeyen işleri almışlardır. 

Evvelâ, Allah’ın emri noktasından eksik ve yanlış hareket etmenin müthiş ve muhteşem sorgusundan, sualinden ve bunun mesuliyetinden hazer etmek, sakınmak ve kaçmak lâzımdır.

İnsan kendi nefsine zulüm eder de  başkalarına zulüm etmekten bari kaçınmalıdır. Hep beraber yanarız düşüncesi küfür alâmetidir.

Aralarında istişare, meşveret edenler, görüşüp konuşup, tartıp biçip karar verenler daima üstündürler ve galipdirler. Velev ki aldıkları kararlar yanlış olsa ve yanlış görülse de…

 İstişare, meşveret, görüşüp konuşmanın hiçbir zaman hiçbir kimselere zarar verdiği ve neticenin menfi, kötü çıktığı görülmemiştir. İstişaresizlik ise bilâkistir.