“Sanığın, 20 Ağustos 2016 tarihli paylaşımında, örgüt mensuplarının silâhlı fotoğrafının görsel olarak kullandığı, örgütün cebir ve şiddet içeren eylemlerini meşrû gösteren ve teşvik eden ifadeler içerdiği anlaşılmıştır. Sanığın, PKK silâhlı terör örgütünce yayımlanan bir açıklamanın yer aldığı habere link vermesi, böylece açıklamanın sahiplenilmesi, PKK’nın meşrû gösterilmeye çalışılması şeklindeki eyleminin bağlamı ve mahiyeti itibarıyla örgütün siyasî veya sosyal etkinliğini arttırmak, sesinin kitlelere duyurulmasını sağlamak, örgütün başa çıkılması imkânsız bir güç olduğu ve amacına ulaşabileceği kanaatini toplum üzerinde oluşturmak, halkın örgüte sempatisini artırmak ve aktif desteğini sağlamak amacı taşıdığı belirlenmiştir. Bu hususlar nazara alındığında sanığın savunmasına itibar edilmeyip cezalandırılmasına karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.”

Anlıyoruz ki Gergerlioğlu savunmasında “ben terör örgütü propagandası yapmadım, yapmam” demiş. Ama yetmemiş ve cezayı yemiş. 

Biliyoruz, birileri “efendim o da terör örgütleri ile arasına yeterince mesafe koymadı/koyamadı” diyecek. İzafiye dayalı bu izah bize pek anlamlı görünmüyor. 

Evet, Gergerlioğlu’nun üç gün önceki “Yeter artık bu kan, ölüm, gözyaşı, çatışma yeter artık diyorum! Herkes silâhları bıraksın diyorum! Yeter artık! Çatışma olmasın! Kan olmasın!” cümlelerinin bir boyutu tartışmaya açık. 

“Devlet de mi silâhlarını bıraksın, ne demek istiyorsun” diye sorulabilir. Ama bu kadar. 

Gergerlioğlu’nun Gara operasyonu ile ilgili şu cümlelerini Kocaeli’nin yerel gazetelerinden birinde 18.02.2021’de yayınlanan “Savcıları göreve çağırıyorum” başlıklı yazıdan aynen aldık: 

“Biz 6 yıllık bir hikâyeyi söylüyoruz. Şunu kınadın bunu kınadın! Kınamakla da bu iş bitmiyor. Sabahtan akşama kadar PKK terör örgütüdür diyelim, işte seni kınıyoruz lânetliyoruz diyelim. Bunlarla nereye varılacak? Türkiye’de bu örgütün olmadığı zamanlarda da Kürt meselesi vardı. Zaten insanî olarak çözülmediği için, insan haklarına uygun bir şekilde çözülmediği için bu örgüt ortaya çıktı. Bu örgütün ortaya çıkması boşuna mıydı? Durup dururken mi ortaya çıktı? Sorunlar çözümsüzleştiği için mesele kavgaya döndü. Sorunlarınızı çözemezseniz iş kavgaya döner. Burada da böyle oldu.” Yargıtay’ın bu kararıyla birlikte yeni bir insan hakları ihlâli gündemimiz var. 

Herkes biliyor ki Gergerlioğlu insan hakları savunucusu. Asıl işi ve asıl sıfatı bu. “Birilerinin adamı” değil ve olacak yapıda da değil. 

Öteden beri mazlumların ve bu kapsamda Kürtlerin haklarını savundu. 28 Şubatta başörtüsü özgürlüğünü savundu. Şimdi de cezaevlerinde bulunan ve “mütedeyyin hanımlar” oldukları iktidar mensuplarınca da itiraf edilen “…öcüler”in haklarını savunduğu gerekçesiyle suçlanıyor. 

Eski suç(!)undan cezası Mecliste okunacak, vekilliği düşecek… 

Ve yeni bir Berberoğlu tartışması başlayacak. 

Dört beş sene sonra yeniden Meclise gelecek vs. vs. Hâlbuki çare belli. Daha önce de yazdık:

Milletvekili, eski milletvekili, büyükşehir belediye başkanı, parti genel başkanı gibi kişilerin bilhassa siyasete temas eden suçlarla ilgili ceza almaları durumunda kesinleşme ve infazı için hükmün Yargıtay’da kesinleşmesini yeterli gören kanunu değiştirmek lâzım. Sanık süresinde AYM’ye ve AİHM’e insan hakları başvurusu yapmışsa bunların sonucunu beklemek ve hükmü bu sonuçtan sonra kesinleştirmiş saymak şart. 

Bu reformdan toplum ne kaybeder, ne kazanır?