Nüktedan yazarlarımızdan Engin Ardıç önceki gün Sabah’taki köşesinde “Yanlış yaptılar” başlıklı yazısında bir cumhurbaşkanının üst üste en fazla iki defa seçilebilmesi kuralını eleştirirken aynen şunları yazdı:
***
Burada çatır çatır kazanan, seçimden asla kaçmayan, kendine çok güvenen birisi var.
Ama çok çok da başarılı olsa, on yıldan fazla başta tutulmuyor.
Neden? Ne zararı var?
Amerika’da Roosevelt dört kere üst üste kazanınca büyük lider sayılıyor ama...
Roosevelt 1932, 1936, 1940 ve 1944 seçimlerini kazanmıştı...
İlk ve tekti ama olabiliyordu demek ki...
Ölmeseydi, kalıbımı basarım, 1948 seçimini de kazanırdı.
Eh, bizde de, rakip olmayınca Atatürk 1923, 1927, 1931, 1935 seçimlerini kazanmıştı canım!
İnönü de 1939, 1943, 1947...
O zaman başkaydı...
O zaman başkaysa şimdi niçin başka olamıyor?
Bu iş şuna benzedi:
“Kuvvetler ayrılığı” ilkesini Atatürk ve İnönü çiğnerlerse olur, Erdoğan çiğnerse olmaz!..
“Tek adam” yönetimini Atatürk ve İnönü uygularsa harikadır, Erdoğan yaparsa dünyanın sonu!...
Hadi yürüyün.
***
Eminiz ki yazının sonuna geldiğinizde siz de şaşırıp kaldınız. Yeniden ve yeniden okudunuz, “acaba bir nükte mi var” diye anlamaya çalıştınız. Ama siz de başaramadınız.
Evet. Doğru anladınız:
“Erdoğan anayasal bir ilke olan kuvvetler ayrılığı ilkesini ‘değiştirmedi’ aksine ‘çiğnedi’ ve ‘tek adam rejimi’ kurdu” diyor.
Doğru anladınız.
“Bunları M. Kemal ve İnönü yapınca doğru oluyorsa Erdoğan yapınca da doğru olur” diyor.
“Bunları Erdoğan yapınca yanlış oluyorsa M. Kemal ve İnönü yapınca da yanlış olur” diyor.
Ve …
Daha da önemlisi, Erdoğan “tek adamdır” ve “kuvvetler ayrılığını çiğnemiştir” diyor.
Bir de “bunları Erdoğan yapınca yanlış olmadığına göre M. Kemal ve İnönü yapınca da yanlış olmaz” demiş oluyor. Oysa eski yazıları ve arşiv ortada. Aklımıza patlıcanla ve dalkavukla ilgili kendisinin de iyi bildiği bir hikaye geldi ama köşemiz doldu!
Başlığın bu işle ilgisini bulmak da nükteden anlayan okuyucuya düştü.