Çünkü dünya, etme bulma dünyası. 

Şayet zâlim izzetinde, mazlum zilletinde kalıp, buradan göçüp gidiyorsa, bu, bunların yakasının bırakıldığı, karşılığını görmeyecekleri manasına gelmez. Yarın Huzur-u İlâhîde, o dehşetli hesap gününde kurulacak mahkeme-i kübraya tehir ediliyor,1 demektir. 

Peygamber Efendimiz (asm), “Dilediğini yap; mutlaka karşılığını görürsün”2 diyor. 

Hadi bakalım, gel de dilediğini yap. 

Mesele vahim! 

Cenab-ı Hak, Kitabında bu konuyu açıkça şöyle bildiriyor: “Göklerde ne var, yerde ne varsa hep Allah’ındır. Böyle olduğu için, sapıtanı ve doğru yolda olanı çok iyi bildiği; yaptıklarını kaydettiği içindir ki, kötülük işleyenleri, yaptıklarının karşılığı ile cezalandıracak, iyi hareket edenlere de en güzel mükâfatı verecektir”3 

Ahiret, dünyada kazanıldığına göre; orada yaşananlar, bu dünyadaki hâlimizin bedeli.   

Rivayet o ki; bir gün, telaş içinde gelen Ukalâ-yi mecânînden, yani deli görünüşlü akıllılardan olan ve Abbâsî halifesi Hârûnürreşîd’le olan yakın münasebetiyle bilinen Behlûl-i Dânâ’ya,4  

“Bu telaş ne, nereden geliyorsun?” diye sorarlar. Behlül-i Dânâ: 

“Cehenneme ateş almaya gitmiştim. Oradan geliyorum” der.  

“Alabildin mi bari?” sorusuna ise, Behlül; 

“Ne gezer! Herkes ateşini, buradan kendi götürüyormuş” cevabını kondurur. 

İster Cennet-i Âlâ, ister Cehennemin gayyâsı; her ne varsa ahiretin metaının karşılığı insanların amelinde, dünyada. 

Ne ederse, insan ediyor; ne giderse ahirete, buralardan gidiyor. 

İyi kötü, hayır şer; ne ararsan burada! 

Önemli olan, ne aradığımız. 

Risale-i Nur’da, “Cennet ucuz olmadığı gibi, Cehennem de lüzumsuz değil”5 deniyor. 

Sözün özü, işte bu! 

Ne yaparsan yap; kesinlikle, bir bedeli olacak.  

İşleyenin defterine her hepsi de, konacak. 

Dipnotlar: 

1- Said Nursî, Sözler, 66. 

2- Mecmau’z-Zevaid, 10: 219. 

3- Necm Suresi, 31. 

4- TDV İslâm Ansiklopedisi, 5: 352. 

5 Said Nursî, Şualar, 436.