Bu uğurda, muhalefete mensup belediyelerin bağış ve yardım kampanyaları engellenip, borç ve kredi talepleri geri çevrilirken, halkın şikâyetlerini duyuran, iktidara en ufak bir eleştiride bulunan, siyasî iktidara övgüler dizmeyen medya, baskılarla, ceza üstüne cezalarla susturulmaya uğraşılıyor.   

Bunun için 12 Eylül darbesinden kalma “siyasî partiler ve seçim kanunları”yla berhava edilen “temsilde adâleti” yeniden sağlamak yerine, “erken - baskın seçim” senaryolarıyla iktidar partisinden kopan “yeni partiler”in seçime sokulmaması için siyasî kavga ve kargaşayı tetikleyen polemik, gerilim ve gerginlikler körükleniyor.  

Bundandır ki “darbe lâfı” piyasaya sürülüyor. “Cami hoparlöründen şarkı” provokasyonu, olayı lânetleyen muhalefetin üzerine atılmaya yelteniliyor. 

Gittikçe gelişen “demokrasi ittifakı”nı engelleme tuzakları kuruluyor. 

DEMOKRASİNİN İNŞASINA KOMPLOLAR KURULUYOR

Özellikle son kamuoyu araştırmaları ve anketlerde “cumhur ittifakı”nın yüzde 40’lara düşüp Meclis’teki çoğunluğu kaybettiği, “millet ittifakı”nın “demokrasi ittifakı”yla yüzde 50’leri aşacağı sonuçlarına karşı, yeniden “zillet ittifakı”, “terör ittifakı”, “hastalıklı kirli zihniyet”, “rezâlet ve melânet” benzeri fevkalâde sakil, dışlayıcı tahkirlerle ortalık alevlendiriliyor. “Beka” söylemleri, “hıyanet” ithamları devreye sokuluyor.  

“Kuvvetler birliği”yle yürütme, yasama ve yargının “tek şahıs”ta toplandığı “tek adam rejimi” monokrasisine karşı, demokrasinin olmazsa olmazı “kuvvetler ayrılığı”yla, “millet irâdesinin tecelligâhı Meclis’in yasama ve denetim hakkının hayata geçirildiği, hukukun üstünlüğü, düşünceyi ifâde özgürlüğü, yargı bağımsızlığı, temel hak ve hürriyetler ekseninde “güçlü demokratik parlamenter sistem”in tesisiyle demokrasinin inşasına karşı komplolar kuruluyor.  

Bu maksatla, “millet itti- fakı”nda olduğu gibi bir defa daha altı milyon oy almış Türkiye’nin üçüncü partisi HDP üzerinden “demokrasi ittifakı”nı bölüp parçalama oyunu oynanıyor; siyasi gündem zehirleniyor.

Bundandır ki muhalefet adaylarının, “Allah’ın izniyle” diye söze başlamalarını, dinî değerlerden bahsetmelerini, camiye - Cumaya gitmelerini, duâ etmelerini, “imam hatip okullarını biz açtık, elbette kapatmayacağız” teminatlarını, “devletin dinî eğitim vermesinin Anayasa gereği olduğu” vaatlerini “din istismarı” olarak yorumlayan iktidar cenâhı, kendi “din tekelciliği”ni sürdürüyor. 

Yine bundandır ki, muhalefetin de “dine sahip çıkması”ndan memnuniyet duymak yerine, siyasî rekabet damarıyla -birkaç oy hesâbına- en başta kendisini nakzeden çıkışlarda bulunuyor. Âdeta “dinî söylemlerde bulunmak, dine sahip çıkmak bir tek bize hastır, biz kullanırız, ama siz kullanamazsınız” gibi çarpıklıkların ardı arkası gelmedi, gelmiyor. “Ekonominin çöküşü”ne dair değerlendirmelere Hazine Bakanı, “Ezanlar susturulamaz!” diye karşılık veriyor. 

SİYASÎ KUMPASLARA BAŞVURULUYOR

Özetle, ekonomik ve siyasî çöküşe karşı, bundan bir asır önce Bediüzzaman’ın ifadesiyle, “din dahilde menfî bir surette istimal ediliyor.”

Bu âcziyetle, dini kendi siyasetine has kılan “menfî siyasetçilik”le kendisi dışındaki herkesi “din dışı” gösteren, siyasî rakiplerini “dine karşı” lanse etme isnatlarıyla siyasî rant devşirilmesinin peşine düşülmüş.

Kısacası, demokrasinin işlemediği, hukukun ıskartaya çıkarıldığı bir ortamda ekonominin dibe vurmasına çözüm bulamayan siyasi iktidar, yeniden medyatik propaganda ve algı operasyonlarıyla, gündem saptırmalarıyla, her türlü ajitasyonla siyasî kumpasa başvuruyor. 

Ama boşuna...