Çocukluğunda yaşadığı teravihleri özleyenlere…
Muhtemelen Türkiye’nin en büyük camii değil. En küçük camii bile olabilir hatta; o camide sadece 3 sıra saf tutulabilir. Ve dahi 4. saffı sokağa sarkabilir. Safların uzunluğu da 25 metreyi geçmez diye düşünüyorum. Bu yönüyle Türkiye’nin en büyük camii olmadığı aşikâr. Ama içindeki saflarda dikkat çeken bir detay vardır ki işte benim de dikkatimi çeken noktadır. Çocukların varlığı… Saflardaki çocukların sayısı. Bir hayli göz dolduracak kadar çocuk (yaklaşık 7-8 çocuk) bu camii şenlendiriyor. Cemaatin bugünlük 20 civarında kişi olmasına bakılırsa yüksek oranlı bir çocuk sayısı var bu camide. Türkiye’nin en yüksek çocuk oranı olan teravih camiidir belki de.
Eski bir camidir. Ne kadar eskidir bilinmez belki ama, burada yaşanan ruh çok tazedir. Bu taze ruh, cami ne kadar eski olsa da onu yepyeni ve taptaze kılıyor gözümde. Teravihlerde aradığım ruhtur. Çocukluğumdur. Arka saflarda saf tutmuş çocukların ruhudur. İşte bu eski cami, anılarımı yeniden tazelendirmiştir.
Camilere girdiğimde gözüm biraz da çocukları arar. Çocuklara ilgi duyan, onlara güzel gözlerle bakan cemaattir aradığım. Çocuklara hoşgörüyle bakan bir teravih camii, gözümde güzel bir cami sevgisinin altyapısıdır. Onun için beni içine çeker; çocuklara sevgiyle, tahammülle bakan camiler ve cemaatleri. Beni müdavim yapabilir kendine. Geleceğine göz kırpan, ona sevgi ve şefkat kapısını gösteren bir mekândır.
Bugün bir değişiklik yapıp bu camiye gittim teravihte. İyi ki de gitmişim. İçeride bir avuç cemaat, yarısı çocuk. Çocukların elinde mikrofon kablosu. Namaz aralarında salavatı onlar okuyor. Adeta cemaati organize etmede söz sahibi oluyorlar. Onlar da bu aidiyetten mesud oluyorlar. Ve cami ile kendileri arasında muhteşem bir bağ kuruyorlar. O bağ onların kalbinde sağlam bir ip olabilir. Bu ipi kalınlaştıran, bu bağları kuran hizmetler. Bu camide çocuk sesi var, rahat olabilirsiniz. Çocuk neşesi var, tebessüm edebilir misiniz?
Ve teravih kılındı. Çıkışta çocuklar için hazırlanmış ikramlar. İmam-hatip özenle hazırlamış. Sıralamış. Neredeyse cami onlara göre hazırlanmış. Çocukların çıkışta ikramları almaları, neşeyle çıkmaları... Ve dahi uzun teravih namazını bir solukta bitirmişler.
Bu tarz hatiplere ihtiyacımız olduğu ortada. Böyle sevgi köprüsü kuran hatiplerin kurdukları köprüler çok uzun. Çocukların kalpleri böyle ufak hazırlıklarla kazanılabilir. Ramazanın ruhuna uygun bir hizmet de yapılmış olur. Zira ramazan bir fırsattır. Hele de çocuklar gibi münbit bir zemine ekilmiş en güzel bir fırsattır, ramazanda yapılacaklar. Onlar da istiyor bu manevi havadan lezzet almayı. Onlara gönülden de sofralar kuralım inşallah. Ve onların hayallerini ramazan hatıralarıyla çoğaltalım. Ramazan bereketi üzerimizde olsun.