Hele ‘yabancı’ sanatçıların yaptığı bazı protesto eylemleri Gazze’de yaşananların dünya gündemine yerleşmesine vesile oldu. Bazı sanatçılar Filistin bayrağı renkleriyle elbise giyerek ‘yasak’ları delerken bazıları da “İsrail zulmüne hayır” diyen yürüyüşlerin en ön sırasında yer aldı.

Oyuncu, yapımcı ve seslendirme sanatçısı Okan Bayülgen, Filistin konusunda yapılması gerekenleri sıralarken özetle “Filistin konusunda birleşelim” demiş. 

Bayülgen, “Filistin konusunda sanatçıların protesto eylemlerinde bulunmasını nasıl değerlendiriyorsunuz?” sorusuna şöyle cevap vermiş: “Sanatçıların Filistin konusunda yaptıkları protestolar özellikle bunun yasaklandığı kırmızı halıda ya da filan törenlerde, filan toplantılarda, bu konuda, bu konuya dikkat etmek için yaptıkları hareketler tabii ki çok güzel. Ama bu protestolar genelde sanatçıyı takdir etmemize yarıyor. Özne teşkil etmiyor Filistin burada. Sanatçı özne oluyor. Aslında Türkiye’de ve dünyada bu konuda yapılanları tabii ki kutluyorum ve çok ilginç buluyorum. Ama bir araya gelinmesi lazım. (...) O çocuklar da Filistin meselesiyle büyüdüler. Onların anne babaları da bu meseleyle büyüdüler. İşte sorun bu. Dolayısıyla, evet. Hayatını kaybetmiş bir çocuğun fotoğrafı çok etkileyici, çok öfkelendirici, çok üzücü ama asıl mesele Filistin meselesi. Eğer bu konuda kendi insanımızı, birbirimizi bilinçlendireceksek “Filistin sorunu” üzerinden bilinçlendirelim. “Çocuklar yaşasın!” diye bağırmak tabii ki çok güzel tabii ki gerekli, tabii ki bir işe yarayacaktır. Ama biz “Yaşasın Filistin!” diye bağırmalıyız. “Yaşasın Filistin!” ve “Kahrolsun soykırım!” diye bağırmalıyız.” (Konuşan: Zeliha Eliaçık, aa.com.tr, 8 Haziran 2024)

“Peki soykırımı protesto etmenin en doğru yolu nedir sizce?” sorusunun cevabı da şöyle olmuş: “Bence sosyal medya doğru mecra, doğru alan, doğru toplanma yeri değil. Orada insanları rahat ettiriyoruz. Onların vicdanlarını rahatlatmasını sağlıyoruz. (...) Ama yine saniyeler içerisinde bunu tekrar göndererek telefonu kapatan bir insan için Filistin meselesi bitmiş oluyor. Onu yaşamıyor, sürdürmüyor. Bugün ben de bir sanatçı olarak buradan bir çağrıda bulunabilirim. Hiçbir siyasi görüş ayırt etmeksizin bütün sivil toplum kuruluşları ve bütün partiler, hepsi aslında ortak ve açık bir çağrı yapmalı. Sokaklara çıkılması lazım. (...) Sonra, Filistin’in Türkiye’de partiler üstü bir durum olması lazım. Tek bir görüşün bu konuyu sahipleniyor gibi olmaması lazım. Bu konuda filanca partinin filanca adreste yaptığı yürüyüşe katılmak, toplantıya katılmak, konferansa katılmak değil, herkesi bir araya getirecek bir organizasyon olması lazım. O yüzden de farklı partiler bu konuda görüş birliğinde olmalı. Herkes bu konuda çok duyarlı ama duyarlılıklarını gösterecekleri bir adres önermek lazım. Çocuklarımıza da ebeveynlerinin daha önce sokaklarda Filistin konusunda nasıl bağırıp çağırdıklarını gösterelim. Filistin eskiden beri sol bir meseleydi ülkemizde. Bugün bir sol parti sahip çıkmıyor, başka bir parti sahip çıkıyor. Niye, partiler üstü olması gerekmez mi? Solcuların bu konuda konuşması, bağırıp çağırması gerekmez mi? Onların her gün bir şeyler yapması gerekmez mi? Zaten sağın ya da solun olduğu bir konu değil bu. Hep birlikte karşı çıkılması gerekiyor ve bu konuda duyarlılığı ve siyasi bilinci de yeni nesillere göstermemiz gerekiyor.”

Evet, “Filistin, hepimizin mesesi” olmalı. Ve tabii ki, “Filistin konusunda ‘sol’ neden suskun?” sorusuna birilerinin cevap vermesi gerekir.