Kâinatta yaratılan her şey noksansız bir düzen üzeredir. Evet, doğum varsa ölüm de vardır.  Ayrılık varsa, vuslat da vardır. Son varsa, sonsuzlukta vardır. Elbette dünya varsa, ahirette vardır.

Bizler bu fani âleme, Rabbimizi tanıma, sevme ve ebedî bir hayatı kazanmak için geldik.

Ahirette olan inancımız, dünya hayatımızda iyiliğe ve hayra ayna tutar. Zira, ahirete iman eden bir insan, “bu hayatı benim, istediğim gibi yaşarım ve istediğimi yaparım” gibi ifadeler ile, ömür sermayesini nefsinin sınırsız arzuları ile tüketmez.

Ahiret hayatına iman eden bir insan, Rabbimizin vaat ettiği ve şüphesiz gerçekleşecek ahiret gününde, İlâhî adalet karşısında, sorumlu olduğu her şeyden ince ince hesaba çekileceğini bildiği için, Rabbimizin emir ve yasaklarına göre bir hayat yaşar. Bu iman üzere zulüm yapmaz, zulme ve zalime taraf olmaz. Haksızlık yapmaz ve haksızlığa razı olmaz.

Bediüzzaman Hazretleri; “Ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde, fânî dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme.” ifadesini kullanır.

Bu şekilde, insan dünyanın karanlığından ve aldatıcılığından yüz çevirir ve ahiret hayatının parlak, ebedî âlemine kavuşmak için çalışır. Ve bu fâni dünya ile yalnızca, Rıza-i İlâhî üzere olan, hak, adalet, sevgi, saygı ve hayır olan bağlar kurar.

Ahiret, kalbimize inşirah, istikametimize bir ayna, akıl ve vicdanımıza bir şimal yıldızıdır. Ahiret asıl ve aslîdir. Ahiret, adalet, merhamet ve şifadır. Ve ahiret şüphesiz ki, mükâfat ve müjdedir.

Rabbimiz, Kur’ân-ı Kerîmde; “iman edip salih ameller işleyenlere, kendileri için; içinden ırmaklar akan Cennetler olduğunu müjdele. Cennetlerin meyvelerinden kendilerine her rızık verilişinde, ‘Bu (tıpkı) daha önce (dünyada iken) bize verilen rızık!’ diyecekler. Halbuki bu rızık onlara (dünyadakine) benzer olarak verilmiştir. Onlar için orada tertemiz eşler de vardır. Onlar orada ebedî kalacaklardır” buyurur.

Rabbimizin bizlere vaat ettiği, müjde dolu bir ahiret hayatını kazanmak ve Cennete mazhar olmak duâsıyla inşallah.