Ramazan en cömert haliyle geliyor bize. Allah’ın hoşnut olacağı, razı olacağı ne kadar amel varsa bize vermek, hissettirmek, yaşatmak için geliyor. Sınırlı zaman diliminde sınırsız armağanlar veriyor bize. Sabrı donanıyor, iradeyi kuşanıyoruz. Ümidin tatlı tatlı meyvelerini yerken, Kur’ân’ın altın iklimini yudumluyoruz. Ruhumuz değişiyor ondan söz ederken, kalbimiz enginleşiyor. Ramazanın ruhu çıkıyor ruhumuzdan, yıkıyor, temizliyor. Kendimizi sadece güzelliklere açıyoruz.

 Ramazanlaşan bir ruhun, istifadesinin alâmeti elbette vermeyi şiar edinmesi olmalıdır. Ben istifade ettim Ramazandan, doydum, doyurdum ruhumu diyenin, infak tarafı harekete geçmemişse o ruhtan istifade ettiğine inanmak zordur. Zira vermenin ihsas ettirdiği haslet, merhamet ve sevgidir. İnsan merhamet ederse verir, severse vermek ister. “Kalbine girilmiş bir gönlün yapamayacağı fedakârlık yoktur.” Merhametle donanmamış, kalbine girilmemiş bir gönlün yapacağı infak, vereceği sadaka vicdanını susturmaktan öteye gitmeyecektir.

Ramazan kalbi, gönlü ıslah ettiği gibi bizi baştan aşağıya bir ameliyat-ı cerrahiyeden geçirir, yeni baştan dizayn eder.

Vermelerimiz, verişlerimiz Hak namına olursa infak olur. Minnetsiz verilen infak, incitmeden kalbe süzülen güzel söz gibidir. Varlığı hissedilir, fakat kendisi görünmez. Su gibi girer açtığı yoldan, hava gibi girer. Ramazan bizi infakla bü- tünleştirir, görünür kılar. Her bir dakikamızı, anımızı veririz çünkü, Hak yoluna infak ederiz.