İsmailağa cemaati mensupları, kendilerine has sarık ve cübbeleriyle namaza katıldılar.

Aslında gayet normal olan bu görüntüyü birileri yine malûm laikçi reflekslerle “irticanın gövde gösterisi” diye tahrik konusu yapmaya çalıştılar. Hattâ CHP Milletvekili olarak cenazeye katılan İlhan Kesici’ye de hücum ettiler.

Ama iyice marjinalleşen bu toplum gerçeklerinden kopuk ve sakat zihniyetin bağnaz tepkileri mâkes bulmadı ve kabul görmedi.

Kaldı ki, cenazeye katılanlar sakallı, sarıklı, cübbeli, şalvarlı insanlardan ibaret değildi.

“Sıradan” kıyafetliler çok daha fazlaydı.

Bu arada, Hocaefendiye duyulan muhabbetin ifadesi olan bu izdihamı tersinden farklı bir “gövde gösterisi” olarak sunanlar da oldu.

“Kâfirleri korkutan ve titreten buluşma” gibisinden çok provokatif söylemler kullanıldı.

Farklı, hattâ zıt fikir ve dünya görüşlerine sahip kimi sembol isimlerin cenazelerinin, karşılıklı olarak birbirine meydan okuma mesajları verilen gövde gösterilerine dönüştürüldüğüne yakın geçmişte çokça şahit olmuştuk.

Ve bu durum gerilimi tırmandırıp ortak paydaları tahrip etmiş, ülkeye zarar vermişti.

Aynı şeyin tekrarına meydan verilmemeli.

Geçen Cuma olduğu gibi cemaatin büyük çoğunluğunun halisane duygularla katıldığı cenazelerdeki izdihamın siyasî istismar konusu yapılmasına da müsaade edilmemeli.

Ama Cumhurbaşkanının cenazede çekilen bazı görüntülerinin medyada kullanılış biçimi, yine böyle bir istismar niyetini ele veriyor.

Cenaze istismarı, ebediyete uğurlanan zata da, namaza katılan cemaate de saygısızlık.

Nitekim namaz öncesi yapılan anonslarda Cumhurbaşkanının da konuşacağı duyurulduğu halde, namaz kılındıktan sonra cemaatin hatırı sayılır bir kısmının konuşmayı beklemeden ayrılması, bu bakımdan hayli manidardı.

Bu tavrı, cemaatin çok ince bir mesajı olarak okumak herhalde pek yanlış olmasa gerek.

Bir diğer nokta: Erdoğan’ın başbakanken Fatih’te cenazesine katıldığı Sungur Ağabeyin, bilâhare ailesine reva görülenler unutulmadı!