Erişilmez halleri, ilham veren dersleri, ibret ve istikamet gösteren hikâyeleri, menkıbeleri vardır. Gönül zenginliğinde bulduğu lütuf, ihsan, ikram ve inamlara kanaat eder, dünya metaına dönüp bakmaz, rağbet etmezler.

Yağmurlu bir günde işlek bir caddede rastladığım yaşlı adamın iman ve ihlâs abidesi, bir gönül eri olduğunu sonradan öğrenmiştim. “Yağmurlu bir gün ve Şah İsmail” başlıklı yazı ile anlatmıştım. Yağmur altında desteğe muhtaç gördüğüm yaşlı adama yardımcı olmak niyetiyle yaklaşınca başlamıştı tanışmamız. O yağmura ve soğuğa aldırmadan bana bir şeyler anlatmak istemişti. Benim gideceği adresi sormama fırsat vermeden, cebinden çıkardığı kâğıtları uzatarak salâvat-ı şerifenin sevabını, faziletini anlatmış, ders vermişti bir süre. İki ayrı insanın karşılıklı iyilik niyeti dostluğa, ülfete, ünsiyete, sohbete, hayra vesile olmuştu.  

Şah İsmail, Afyonkarahisar’da günümüz Mevlevî kültürünün son temsilcisi olarak bilinmektedir. Nev-i şahsına ait mizacı, mücerret yaşantısı ile insanların anlayamadığı garip haliyle Hak âşığı, saf, sade, muhlis ve mübarek bir insandır. Onun “O Bir Mevlevî Şah İsmail Özalp (Hayatı edebî şahsiyeti ve eserleri) isimli Divanı mevcuttur. Araştırmacı Yazar Yusuf İlgar ve Nurhan Çınar’ın yayına hazırladığı eser 480 sayfadır. Dert ağlatır, aşk söyletirmiş. Şah İsmail’in yaklaşık yedi yüz şiiri gönül ikliminden dökülen aşk terennümleridir. İslâm, iman, ibadet, ahlâk, fazilet, dinimizin vecibeleri, Mevlevî adap ve erkânı, duâ ve niyazlar gibi birçok şiirler, şekilden, sanattan ziyade muhteva bakımından derin manalara, esrara, ezvaka işaret eden yanık kalbin nağmeleridir. 

Afyonkarahisar Belediyesi Kültür Yayınları arasında yer alan kitabın ikincisi baskısı Nisan 2021 tarihinde gerçekleşmiştir. Afyon Belediye Başkanı Mehmet Zeybek, kitabın önsözünde: “O, dışarıdan görüldüğünde kendini bildirmeyen, ama iç dünyasında Allah aşkıyla yanan, bu sevda ile samimî şiirler yazan bir şahsiyettir.” şeklinde ifade etmiştir.

O saf, sakin, telâşsız, tevekkül sahibi ehl-i kalp sofi yaşlı insan, Mevlevî tasavvufun manevî mirasıyla ve dergâh kültürünün hidayet ve istikametiyle hayatı boyunca İslâm’ın ulvî hakikatlerine gönül vermiş. İman, ihlâs, ibadet,  takva ve maneviyat erlerinden aldığı Mevlevî pâyesi ile gönül zenginliğine kavuşmuş, ruhanî lezzetlere vasıl olmuş. Temsil ettiği cemaat şuuruyla kendini ahir zaman tehlikelerinden ve nefsin desiselerinden korumuş. Başkası fark etmese de İlâhî aşkın cazibesi ona dünyanın fani, ömrün zail olduğunu göstermiş… 

Şiirlerinden:

Allah’a şükredelim

Çok yücedir kudretin,

Nihayetsiz rahmetin,

Sayısızdır nimetin,

Ya Rabbi elhamdülillah

               *  

Işıldattın yıldızları

Sen yarattın şu dağları

Meyve dolan bu bağları

Ya Rabbi elhamdülillah

                *

Şu on sekiz bin âlemi,

Gülü, çiçeği, lâleyi,

Yaratırsın her demi,

Ya Rabbi elhamdülillah

            *

BESMELE

Her işe başla gel bismillah ile,

Alıştır Allah’ın adını dile.

                 *

Besmeledir her işin önü sonu,

Dinle gel ey mü’min unutma bunu.

                 *

Rabbi’nin adıyla işlerin tamam,

Huda ki yetişir, sana her zaman

                 *

Zikreden Allah’ı erer murada,

Darda isen gelir o an imdada.

               *

Ehl-i aşk ile otur sohbet eyle,

Her mecliste Allah adını söyle.