Sevgili Peygamberimizin (asm) dünyaya “ümmetî, ümmetî…” nidalarıyla, mucizelerle, sırlarla, müjdelerle teşrif ettiği kutlu gece hâlâ bereketini, tazeliğini ve zenginliğini koruyor. Dünyanın her yerindeki Müslümanlar, Nur Çocuğun (asm) doğduğu o kutlu geceyi aynı hürmet, duygu ve heyecanla ihya ettiler…

O sevgili Habibi (asm) hatırlayıp hürmetle, muhabbetle, dualarla, niyazlarla, salat-ı selamlarla, mevlit ve nat-ı şeriflerle anmanın mutluluğu hala gönüllere coşku, huzur ve huşu veriyor.

Cenab-ı Hakkın sevgili kulu ve Resulü, Muhammed (asm) risâletiyle, âdetlerine düşkün, inatçı, vahşi, bedevi muhalif kavimler, kısa zamanda iman nuruyla, İslam ahlakıyla şereflenmiş, Fetret karanlıklarından en yüce insanlık mertebesine çıkmışlar. Ashabtan her biri mümtaz şahsiyetleriyle insanlığa örnek olmuşlar. Peygamber Efendimizin (asm) sahabeleriyle yaşadığı asra, “Saadet Asrı” namı verilmiş.

Fahr-i Kâinat Efendimiz (asm) Rabbimizi (cc) bize tarif etmiş, isimlerini, sıfatlarını, yeryüzündeki tecelli eden eserlerini ve sanatlarını nimetleri üzerinde ders verip göstermiş. Kur’ân-ı Hakimle din-i mübin-i İslâm’ın hakikatlerini anlatmış. Tevhid inancını hakkaniyeti Cenab-ı Hakkın (cc) ihsan ettiği mucizelerle ispat, ikna ve izah etmiş.

Onun (asm) getirdiği nurlarla insanlar, yaratılış gayesini, Allah’a (cc) olan vazifelerini ve eşref-i mahlukat olmanın sırlarını, ölçülerini, prensiplerini öğrendi. Akıllar, kalpler, ruhlar iman nuruyla aydınlandı. İki cihan saadetini bahşeden hakikatler manzumesini insanlığa hediye etti.

Habibullah (asm) her haliyle, her tavrıyla, ibadetiyle, takvasıyla, metanetiyle, ahlak ve faziletiyle insanlığın önderi olmuş. Efendimizin (asm) mucizesi ve kelamullah olan Kur’ân-ı Kerim, asırlardır, ter-ü taze hakikatleriyle insanlığı hak yolunu, tevhid inancını anlatıyor. Huzur ve saadet yolunu gösteriyor. 

Kur’ân’ın sarsılmaz ayetleri, i’cazlı işaretleri, sönmeyen nurları insanlığa kıyamete kadar “Sırat-ı Müstakim” yolunu gösterecektir. “İslâmiyet güneş gibidir, üflemekle sönmez. Gündüz gibidir; göz yummakla gece olmaz. Gözünü kapayan, yalnız kendine gece yapar.” 

Ahirzamanın dehşetli fitne, fısk, sefahat, zulüm, inkâr desiseleriyle yaralanmış insanlığın, o hidayet güneşi ve rahmet Peygamberi Efendimizin (asm) getirdiği nura, huzura, huşuya, saadet ve mutluluğa her zamankinden daha fazla muhtaç olduğunu o gece tekrar hatırladık…

“Hüsnüsiret ve cemal-i suret ile mümtaz” sevgili Peygamber Efendimizin (asm) zatının, şahsiyetinin, ahlakının, velayetinin, nübüvvetinin ve risaletinin güzelliklerini ifade etmekten aciziz. Bu âlemde en büyük zat olan Efendimize (asm) “Fahr-i Âlem” ve “Şeref-i Beniâdem” denilmesi pek münasip ve lâyıktır. Rabbimiz ’in (cc) Cebrail (as) ile Efendimize gönderdiği “Kur’ân’daki anasır-ı esasiye ve Kur’ân’ın takip ettiği maksatlar tevhid, nübüvvet, haşir, adalet ve ibadet olmak üzere dörttür.” (Mesnevi-i Nuriye) Dört esas, beşeriyete iki cihanda saadet temin eden esaslardır.

Alemlere rahmet olarak gönderilen şefaat ve şefkat Peygamberi Efendimizin (asm) dünyaya teşriflerinin sene-i devriyesinde gül goncası gibi kat kat saymakla bitmeyen güzelliklerini ihlasla, ibadetle, hatimle dua ve salavatlarla andık, anladık, sevinçle yad ettik. Onun getirdiği hidayet güneşiyle bütün varlığımız, latifelerimiz, geleceğimiz iman nurlarıyla aydınlandı…

O kutlu gece eller havada iken hepimiz söyle niyaz ettik: “…Ey kerem sahiplerinin en kerîmi ve merhametlilerin en merhametlisi olan Rabbimiz. Âmin. Allahım! Furkan-ı Hakîmin kendisine indirildiği zâta ve bütün âl ve ashâbına salât ve selâm et. Âmin, âmin”