Risale-i Nur’da on sekiz bin ya da yirmi sekiz bin âlemden bahsedilir. Bu âlemlerin bazılarıyla ilgili mücmelen bilgiler de vardır. Bunlardan biri “adem âlemidir.” Adem yani yokluk. Yokluk âlemi var mıdır?

Evet vardır. Ama Allah’ın ilminde var olan bir âlemdir. 15. Mektub’un 6. sualinde adem âlemi bahsinde, ”Herşey helâk olup gidicidir. Ona bakan yüzü müstesna” âyetini tefsir eder. “Bu âyetin sadece âlem-i şehadete mi has, yoksa Cennet ve Cehenneme de şümulu var mı?” sorusunu cevaplar. İki ayrı görüşten bahseder. Bir kısmı “âlem-i bekaya şümulu yok” derken, diğer kısmı ise “ani olarak onlar da az bir zamanda, bir nevi helâke mazhar olurlar“ demişler. Yani baki âlemde az bir zaman yokluğa gitmekten söz eder.

Bu iki görüşü ifade ettikten sonra Üstad, mutlak yokluğun olmadığını, Allah’ın ilmindeki adem âleminin ise muvakkaten harici libasın çıkarılmasıyla manevî bir vücuda, ilmî bir vücuda girmek şeklinde olduğunu ifade etmiştir. Fanî ve sonradan yaratılanların haricî vücudu bırakıp manevî bir vücud giyeceklerini, Kudret dairesinden ilim dairesine geçeceklerini söyler. İlim dairesi ehl-i tahkikçe “ayan-ı sabite” olarak tabir edilmiş. Ayan-ı sabite mahlûkatın yaratılmadan önceki Allah’ın ilminde var oldukları şekildir. 

Mesnevî habbe de,  hikmet -i cedide “Âlemde adem-i mutlak yoktur. Ancak terekküp ve inhilâl vardır” diye ifrat ve hata etmiştir. Çünkü âlemde Cenab-ı Hakk’ın sun’uyla terkib vardır. Allah’ın izniyle tahlil vardır. Allah’ın emriyle icad ve i’dam vardır.

Yani Allah Sani’dir. Birleştirir, toplar. Dağıtır, ayrıştırır. Vücuda getirir ve yok eder.