Hayal edip konuşmak kolay. Niyet edip yapmamak da çok kolay. Okumamak en basit bir erteleme. Anlamadan okumak ise yine kolay. Dikkatle ve anlayarak okumak, anlatabilecek kadar anlayarak okumak, konuşmak, yapmak ise zordur.
Âyet bir şey emrediyor. Nedir? Aranızda istişare ediniz, görüşünüz, konuşunuz, anlaşınız, diyor. Hadis bir şeyden haber veriyor. Nedir? Yaptığınız işlerde meşveret eder, istişare ederseniz, Allah’ın inayeti, rahmeti, bereketi üzerinize olur ve muvaffak olursunuz, diyor.
Meşveret, istişare, şûrâ bizlerin fikirleriyle gelişmiş ve bizler bunu mükemmelleştirmişiz de uyguluyoruz, yapıyoruz ve yapacak değiliz. Allah’ın emrettiği, Resulullah’ın (asm) haber verip tavsiye ettiği ve hayatında uyguladığı bir meşvereti, istişareyi ve şûrâyı bizler aramızda yapmaya çalışıyoruz ve yapmalıyız da…
İnsan şahsına ait dünyevî fikir ve düşüncelerinde, yapacağı işlerde ve bunlarla alâkalı görüşüp konuşmalarında, her zaman için cayabilir, erteleyebilir, inkâr edebilir. Tevil de edebilir. Oraya, buraya çektirerek, hafife alarak kuşa çevirip uçurabilir.
Ama çok dikkat edilmesi gereken bir husus ise, bir topluluğun meşveretle, istişareyle, görüşüp konuşarak oylarıyla seçtiği, vazifelendirdiği kişiler ise asla meşveretin ruhuna ve topluluğun maddî, manevî zararına ve kudsî Kur’ân, iman hizmetinin rağmına olarak yapılan meşveretleri, alınan kararları, tanzim edilen tüzükleri ve bunların uygulamalarını asla inkâr ve te’vil edemezler. Kendi kararlarına göre yorumlayarak hüküm çıkaramazlar.
Yorumlar yapar ve hükümler çıkarırlarsa ne olur? Manen, Kur’ân’ın ve Hadis’in emrine muhalefetten, iman hizmetini yarım bıraktırmaktan, akim kılmaktan mes’ul olur.
Bu mesuliyet bir, birkaç kişinin hukukuna ait değil de bir topluluğun hukukuna, hizmetine ait ise hesabı da, cezası da ağır olur… Kendimizi menfi yönlerden değil de, müsbet yönlerden ağırlaştırmaya bakalım…