Şeytandır; Girer! 

Şeytan camiye giriyor. Kâbe’ye giriyor. İnsanın kalbine giriyor. Cennet’e neden girmesin ki? Cennet Kâbe’den veya camiden veya namaz kılan cemaatten veya insandan daha mı kutsal? Elini kolunu sallaya sallaya girdi. 

Şeytanın Cennete girme yasağını nereden çıkarıyoruz?

Şeytan olduğu için onu Cennete yakıştıramıyoruz. Doğrudur bu, yakışmaz! Ama o gün, insanlığın yaratılışının başlangıcında, şeytan için böyle bir yasak söz konusu değildi. 

Şeytan Cennete girmişse bile şeytanlık yapmak için girmiştir. Onun gözü şeytanlıktan, kinden, nefretten, Hazret-i Âdem’i iğfal etmekten başka bir şey görmüyordu. Zaten Cennetin güzelliklerinin farkında bile olmadı.  

Düşman Peşinizde! 

Cenab-ı Allah kendisine, neden secde etmediğini sorduğunda, kendisinin ateşten yaratıldığı için Hazret-i Âdem’den üstün olduğunu ileri sürdü. Rahmetten kovulunca Allah’tan tek şey istedi: Kıyamet gününe kadar yaşamak! 1

Cenab-ı Allah da onun yaşamasına izin verdi. 2 Şeytan teşekkür edeceğine, insanlara sağlarından, sollarından, önlerinden, arkalarından yaklaşacağını ve insanları azdıracağını söyledi. 3  

Cenab-ı Allah ise, içten bağlı kulları üzerinde saltanat kuramayacağını, azdırdığı kimseler ile kendisinin hesabını da mahşerde göreceğini bildirdi. 4 

Şeytanın Cennete veya Cehenneme girmesi zaten yasaklanmadı. Mademki iğfal edecekti; buyursun bakalım; zat-ı âlileri ne yapacaktı? Buna imkân verilmeliydi! Sonra şunu demesindi: “Ben iğfal edecektim, ama sen onları Cennetine aldın, onları korudun! Ben oraya giremedim!”

Hazret-i Âdem Cennet’teydi. Cenab-ı Allah Hazret-i Âdem’i şöyle uyardı: “Ey Âdem! Bil ki, bu şeytan senin de eşinin de düşmanıdır. Sakın sizi Cennetten çıkarmasın! Sonra üzülürsünüz!” 5

Şeytan eğer Cennete giremeyecek olsaydı Cenab-ı Allah Hazret-i Âdem’i uyarmazdı. Meselâ, “Üzmeyin canınızı! O zaten Cennet’e giremez! Ağzına mı düşmüş!” buyururdu. Ama Cenab-ı Allah böyle buyurmamış; Hazret-i Âdem’i, “Aman dikkat edin! Düşman peşinizde!” dercesine ikaz etmiştir.

Şeytanın Vesvesesi

Öte yandan madem ki şeytanın kin ve nefret duyduğu ve saptırmak için yemin ettiği kimseler Cennet’teydi. Şeytan Cennete bilâkis girmeliydi. Bu hem kendi imtihanı, hem Hazret-i Âdem’in imtihanı için gerekliydi. 

Şeytanın Cennete yılanın ağzında gizlice girdiği veya girmeyip duvarlarından seslendiği gibi rivayetler sıhhat yönüyle sıkıntılıdır. Böyle rivayet aramaya gerek yoktur. Girmesi yasak olsaydı zaten giremezdi. 

Şeytan için Cennet’e girmek aslında bir gurur meselesiydi. Azdıracağı insan Cennet’teydi çünkü. Girdi ve Hazret-i Âdem’e vesvese verdi. Dedi ki: “Ey Âdem! Sana sonsuzluk ağacının ve son bulmayacak bir saltanatın yolunu göstereyim mi?” 6

Gerisi malûm: Yasak ağaçtan yemelerini öğütledi. Onlar da yediler. Ve günahkâr oldular. Fakat Hazret-i Âdem yeryüzüne indirildikten sonra artık şeytanın Cennete gitmesine de gerek kalmadı. İşi ayağına gelmişti çünkü. Artık her halde Cennet sadece hayallerini süslüyordur!  

Hazret-i Âdem’in (as) Cennette yasak meyveyi yemesi ve dünyaya indirilişi aslında onun kemalatı için önemli bir gelişme olmuştur. Öyle bir vazife ile vazifelendirilmiştir ki, insanlığın bütün terakkisi, yükselişi, istidatlarının inkişafı, yeteneklerinin gelişmesi, Allah’ın bütün isimlerine geniş bir ayine olması bu vazife ile mümkün olmuştur. 

Bediüzzaman diyor ki: “Eğer Hazret-i Âdem Cennette kalsaydı, melek gibi makamı sabit kalırdı; istidâdât-ı beşeriye inkişaf etmezdi. Hâlbuki yeknesak makam sahibi olan melâikeler çoktur; o tarz ubudiyet için insana ihtiyaç yok.” 7

Bu bizim için de böyledir. Şeytanın iğfal ve idlal edişleri, Allah katında derecemizin yükselmesini sağlayan bir fırsattır. Allah’ın yardımına sığınarak, bu fırsatı kaçırmayalım.

Dipnotlar:     

1- A’râf Sûresi: 14; Hicr Sûresi: 36. 2- Hicr Sûresi: 38. 3- Sâd Sûresi: 82-83; A’râf Sûresi: 16, 17; Hicr Sûresi: 39, 40. 4- Hicr Sûresi: 41, 42, 43. 5- Taha Sûresi: 117. 6- Taha Sûresi: 120. 7- Mektubat, s. 70.