Biz Müslümanlar, “O (asm), ancak Allah’ın elçisi ve peygamberlerin sonuncusudur.” (Ahzap, 40) âyet-i Kerîmesine iman ettiğimizden, son Peygamberin Hz. Muhammed (asm) olduğuna hiç şüphemiz yoktur.
Resûlullah (asm) Efendimiz, “Onu kendiliğimden değiştiremem, benim açımdan bu olacak bir şey değildir. Ben ancak bana vahyolunana uyarım. Rabbime isyan edersem, şüphesiz büyük bir günün azabından korkarım.” (Yunus Sûresi, 15), “O’nun konuşması kendisine vahiy edilenden başkası değildir.” (Necm, 4) âyet-i kerîmelerinde buyrulduğu gibi, vazife döneminde vazifesini bi’hakkın yerine getirmiş ve son din İslâmiyet Resûlullah (asm) Efendimiz ile tamamlanmıştır.
Yüce kitabımız Kur’ân-ı Hâkim küllî (her şeyi kapsayan) bir kitaptır. Kur’ân-ı Kerîm’de “Ne toprağın karanlıklarında bir tane, ne de kuru ve yaş hiçbir şey yoktur ki, o her şeyi açıklayan Kitap’ta bulunmasın. (En’âm Sûresi, 59) buyrulur. Bediüzzaman Hazretleri de Risale-i Nur’da, “Evet Kur’ân’ın düsturları, kanunları, ezelden geldiğinden ebede gidecektir.” (25. Söz) der. Bu yüzden son Peygamber Resûlullah Hz. Muhammed (asm) Efendimiz de küllî bir peygamberdir denilebilir. Çünkü bir hadis-i şerifte, “Ben ilim şehriyim.” (Taberânî, Hâkim) buyurmuştur. Yine ehl-i hakikat “İstediğin her şey için Kur’ân’dan her ne istersen al” (10. söz ) buyururlar. Neticede Bediüzzaman’ın tabiriyle İnsaniyet-i kübra olan İslâmiyet, Allah’ın kitabı Kur’ân ve Resûlünün (asm) Sünneti dünyaya hâkim olmuştur.
Cenab-ı Allah’ın kitabı Kur’ân-ı Hâkim ve Resûlünün (asm) Sünneti kıyamete kadar her şeyi kapsadığı, bütün asırlara hitap ettiği için Resûlullah (asm) Efendimiz Veda Hutbesi’nde “Size iki şey bırakıyorum; onlara temessük etseniz (tutunsanız) necat (kurtuluş) bulursunuz: Biri Kitabullah, biri Âl-i Beytim. (Lem’alar, Tirmizî, Menâkıb: 31; Müsned, 3:14, 17, 26) diyerek yüce kitabımız Kur’ân-ı Kerîm’in yanında kurtuluşumuz için ikinci yolu da gösteriyor. O da Âl-i Beytidir!
Resûlullah (asm) Efendimiz’in Âl-i Beytten muradı Sünnet-i Seniyyesidir. Bediüzzaman Hazretleri, “Sünnet-i Seniyyenin menbaı (kaynağı) ve muhafızı ve her cihetle iltizam etmesiyle mükellef olan, Âl-i Beyttir. İşte bu sırra binaendir ki, Kitap ve Sünnete ittibâ ünvanıyla bu hakikat-i hadîsiye (hadis-i şerifte vurgulanan hakikat) bildirilmiştir. Demek Âl-i Beytten, vazife-i risaletçe muradı, Sünnet-i Seniyyesidir. Sünnet-i Seniyyeye ittibâı terk eden, hakikî Âl-i Beytten olmadığı gibi, Âl-i Beyt’e hakikî dost da olamaz.” (a. g. e) diyerek Kur’ân-ı Kerîm’in yanında Sünnet-i Seniyyeye uymanın ehemmiyet derecesini belirtmiş.
Kur’ân-ı Kerîm’de “Resûlullah sizden hiçbir ücret beklemez, ancak Ehl-i Beyt’ine sevgi bekler” (Şûrâ Sûresi, 23) ve Allah Resûlü bir hadis-i şerifte, “Ehl-i Beytim Nuh’un (as) gemisi gibidir. Ona sığınan kurtulur.” (Hilyetü’l-Evliya, Ebu Nuaym, 4:306) buyurur.
Her asrın insanları, kendi şartlarına göre hayat yaşadıklarından bulundukları asrın imamlarına tabi olmuşlardır. Meselâ, Müceddid İmam-ı Gazali (ra) (M: 1058–1111) zamanda halk bu mübarek imama tabi olmuşlardır. Yine aynı şekilde Müceddid-i Elf-i Sani İmam-ı Rabbani (ra) misal verilebilir.
Son olarak bu zamanın Müceddidi de Peygamber varisi BEDİÜZZAMAN SAİD NURSÎ HAZRETLERİ olup RİSALE-İ NUR KÜLLİYATI’nı kaleme almıştır.
Cenab-ı Allah bizleri sadâkatle asrımızın imamına, Peygamberimizin (asm) varisi Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’ne Resûlullah (asm) hesabına tabi olmamızı ve Kur’ân ve Sünnet hesabına Risale-i Nur Külliyatı’nı okumayı, anlamayı, yaşamayı nasip etsin. Âmin.