Cenâb-ı Hak Hz. İbrahim’e (as): “İnsanlar arasında haccı ilân et ki, gerek yaya olarak, gerek uzak yollardan gelen yorgun develer üzerinde sana gelsinler.” (Hac Sûresi; 27) buyurdu. 

Hz. İbrahim (as) haccı çölde ilân etti. Bu ilân asrımıza kadar ulaştı. Ve asırlardır insanlar çağrıya uyarak, “Lebbeyk” yani, “geldim Rabbim” diyerek, bölük bölük hacca gidiyorlar.

Dünyanın her tarafındaki Müslümanlar aynı heyecanla, aynı duyguyla, aynı aşkla koşuyorlar... 

Ayrı ırklardan olanlar, zencisiyle, beyazıyla bütün Müslümanlar koşuyor Kâbe’ye... Türk’ü, Kürt’ü, İngiliz’i, Alman’ı ve daha başka başka milletlerden Müslümanlar koşuyorlar Beytullaha, Allah’ın evine...

Ayrı mezheplerden olanlar... Hanefisi, Malikisi, Şafiisi, Hanbelisi, Caferisi ve başka mezheplere mensup olanların hepsi, Beytullaha koşuyorlar..

Ayrı tarikatlardan olanlar, Nakşisi, Kadirisi, Mevlevisi, Alevisi, Bektaşisi ve başka başka tarikatlara bağlı olanlar koşuyorlar Beytullaha, hac görevini yapmaya...

Siyasî görüşleri farklı olanlar can atarak birlik ve beraberlik içerisinde koşuyorlar...

Çünkü hepsi Müslüman, hepsi aynı iman esaslarına inanmışlar. Allah’ı bir, Peygamberi bir, kıblesi bir, kitabı bir... Bu birlerin verdiği heyacanla beraber koşuyorlar aynı maksata. Beraber kulluk etmek için Hacca gidiyorlar...

Ayrılıklar yok, birliktelik var. Birler ön planda. Hedefte. Gaye birlerin sevgisi, birlere saygı, birlere iman.

Farklılıklar bir kenara bırakılıp ihramlar giyiliyor. Herkes beyazlara bürünüyor. İşte şimdi herkes bir...

Bütün Müslümanlar hep beraber “Lebbeyk” diyorlar. Tek bir cemaat, tek bir ses halinde “Lebbeyk Allahümme lebbeyk… Buyur Allah’ım. Emrin başım üstünde. Ey Allah’ım buyur… Şeriki olmayan, ortağı bulunmayan Allah’ım buyur. Emrin olur Allah’ım.”

Devam ediyorlar hep beraber, kulluk aşkıyla, Allah sevgisiyle, muhabbetiyle, yanan yüreklerle, “muhakkak ki hamd Sana ait, nimetler Senin, mülk Senin Allah’ım. Buyur Allah’ım. Şeriki, ortağı olmayan Allah’ım buyur.”

Tamamen Allah’a yönelmişler. “Ancak Sana ibadet eder, ancak Sen’den yardım isteriz. Emrine uymak için geldik. Buyur Allah’ım buyur” diyorlar.

Kâbe’yi hep beraber tavaf ediyorlar... tavafta beraber duâ ediyorlar... Beraber yürüyorlar. Kâbe’nin etrafında kelebekler gibi adeta uçuyorlar, gözler aynı yere bakıyor, gözler aynı duygularla yaşarmış, kalpler aynı duygularla heyecanlanmış, evinde misafir oldukları aynı Allah’tan istiyorlar...

Safa-Merve arasında hep beraber say ediyorlar, koşuyorlar... Hz. Hacer Validemizi beraber hatırlıyorlar, hatırasını canlandırıyorlar, Allah’a teslimiyetini yaşamaya çalışıyorlar.

Beraber Arafat’ta, Müzdelife’de vakfe yapıyorlar... Yan yana, omuz omuza duruyorlar, duâ ediyorlar.

Beraber Mina’da aynı hedefi, mel’un şeytanı taşlıyorlar... Şaşma yok, hepsi aynı sayıda ve aynı yerlere ve aynı maksatlarla taşlıyorlar...

Müthiş beraberlik ruhu. Müthiş görüntü. Bu birliktelik dalga dalga memleketlerimize gelmeli. Aynı ruh, aynı heyecan buralarda da yaşanmalı. Burda da, uzaklardan aynı Kâbe’ye yöneliyoruz, aynı namazı kılıyoruz, aynı kulluğu yapıyoruz, burada da Allah’ımız bir, kıblemiz bir, Peygamberimiz (asm) bir, kitabımız bir...

Burada bir olmamızı ne engelliyorsa, ne perdeliyorsa bunları aşmak için duâ etmeliyiz. Hem de duâlarımızı hacıların makbul duâlarına katarak...