Türkiye’deki Cumhuriyet’in Merkez Bankası’nın başkanı –zavallı- Şahap Kavcıoğlu’nun erkek ve hanım işadamlarıyla yaptığı bir toplantıda bir erkek işadamının dövizle ilgili sorusuna cevap verirken “listeler elimizde” demiş olmasını eleştirdi. 

O konu gerçekten herkes için çok korkutucu idi. Memleketin fakiri bile “yastık altı dövizlerimden dolayı başıma bir şey gelir mi” diyerek korktu. 

Babacan elbette başka şeyleri de eleştirdi.

Kullandığı tabirlerden biri “komuta ekonomisi” idi. Çok beğendik. Tuttuk hatta. Aklımıza nereden geldiyse o “çocuk” şarkısı geldi. Biraz ayarladık, biraz uyarladık. Güzel de oldu:

“Listeler elimizde, yağlı urgan belimizde, / Biz gideriz ormana hey ormana.”

“Ayının bal için daldığı şehir” görünümündeki memleketimizin “serbest” piyasasına bakınca diyebiliriz ki bu gidişle orman kanunlarının bile geçerli olamayacağı bir Türkiye’ye doğru hızla yuvarlanıyoruz. 

“Yaşlı korkak seçeriz, karşılıklı geçeriz, / Tehditlerle biçeriz, hop biçeriz.”

İşadamlarını bel altı tehditlerle dövizini satmaya zorlayan ve bundan memleketin iktisadî hayatı için medet uman bir yönetimi durduracak bir hukuk düzeni ve suçluların korkacağı bir bağımsız yargı olmayınca sonuç bu. Her önüne gelen her ağacı ve fidanı testere gibi biçiyor. Kârını devletten bilen “güçlü” ve zararını piyasadan bilen “zayıf” aktörlerle dolu bir iktisadî sisteme doğru gidiyoruz. 

Birilerinin kışı gelmeden bizim bahar gelmeyecek.

Kim onlar? Cevabı bizce yine Babacan’ın konuşmasındaki ilginç iddiasında saklı: “Gayrimenkul rantına karşı yasa tasarısı hazırladık. Ama bunları bizzat Erdoğan engelledi. ‘Yolsuzluk mu var ki bunlarla uğraşıyorsunuz, biz bunları yaparsak partime il başkanı, ilçe başkanı bulamam arkadaşlar’ diyerek reddetti.” dedi. 

Elbette Erdoğan bu iddiayı yalanlamayacak, günü gelip de cevap vermek zorunda kaldığında sadece tevil edecektir. 

Ama yine elbette, dünya yerinde durursa, bir gün birileri o il ve ilçe başkanlarının emlak zenginliğinin kaynağını gösteren bazı bilgileri ve belgeleri hukukşinas savcılarla paylaşacaktır. 

İşte o zaman o şarkının muhalefet için uyarladığımız ikinci kısmını söyleriz: “Ağacın yanında dur, baltayı sağından vur. / Bir de sol taraftan vur kuvvetli.”

Hem sağdan hem soldan vurulmadıkça yıkılmayacak türden kesilesi bir ağacın çaresi burada. 

“Kışın odun yanınca, alevler parlayınca, / Şarkı söyler oynarız hey oynarız.”

Hele o birilerinin kışı gelsin. Bize de şarkı söylemek düşer. Yeter ki kuvvetler ayrılsın, yargı bağımsız hale gelebilsin, hukuka dönülsün.