Bunlardan biri de “Kenan Evren Eğitim ve Kültür Vakfı” imiş. 

İnternetten edindiğimiz bilgilere göre 1997’de Muğla’da kurulan bu vakıf Marmaris’ten yönetiliyor, orada bir özel kolej işletiyor ve Ankara Üniversitesi öğrencilerine burs veriyor.

Kamuya yararlı dernekler ve aynı statüde sayılarak vergi muafiyeti elde eden vakıfların diğer vakıf ve derneklerden farkı şu: 

Bunlar bir tür “imtiyaz sahibi”. Zira devletin yapmaya çalıştığı kamu hizmetlerini yapmak hususunda devlete destek verdikleri varsayılıyor. 

Devlet bunlara, “madem siz vakıf/dernek olarak bize destek oluyorsunuz, biz de devlet olarak sizden ayrıca vergi almayalım ve size yapılan bağışlar ve gelirleriniz devlete verilen vergi gibi olsun, ayrıca vergilendirilmesin, paralarınızla kamu hizmeti yapmaya devam edin” demiş oluyor. 

Buraya kadar bir problem yok. Ama gerisi başka.

Malûm, demokrasi katili Evren, 1980’de arkadaşlarıyla birlikte teşebbüs ettiği ihtilâli başaramasaydı müebbet hapse mahkûm olacaktı. Başardı. Önce “Millî Güvenlik Konseyi” adını verdiği bir cunta grubunun başı sıfatıyla “devletin başı”na … oldu ve ardından da “tekten seçmeli (!)” bir seçimle kendisini cumhurbaşkanı seçtirip milletin başına … oldu. 

Evren’in devletin başından uzaklaştırılması uzun sürmedi. Ancak milletin başına … olmaya devam ediyor. 

2010 referandumu ile Anayasa değiştirilerek hakkındaki koruma zırhı kaldırıldıktan sonra Evren hakkında ihtilâlcilikten dâvâ açıldı. 

Ancak mahkûmiyet hükmü kesinleşemeden öldüğü için “devlet mezarlığı”na gömülmekten başka, “eski cumhurbaşkanı” sıfatını resmen de kullanmış oluyor. 

Adını kullanan vakıf da yaşamaya devam ediyor ve torpilli vakıf statüsünü sürdürüyor.

Bu vakıftan burs alan öğrencilere bir şey söyleyecek halimiz yok. İhtiyacı vardır, alır. 

Ama bu vakfın vergi muafiyeti tanınmış vakıf statüsünün halen dahi sürdürülmesini neyle izah edebiliriz? Demokrasiyle mi? Devletin turşu perhiziyle mi?

Akıl alır gibi değil. Ama oluyor.