Sinemada seyirci için en önemli unsur karakterdir. Bu karakter bizde başrol ile ön plana çıkar.
Cüneyt Arkın filmi seyredeyim, Vahi Öz filmi seyrettim, gibi... Çoğu izleyici senaristin hatta yönetmenin ismini bilmez. Fakat senarist yazmasa, yönetmen yönetmese ortada bir sinema filmi olmaz. Hatta ışıkçısı, kameramanı, ulaşım sorumlusu, set işçileri, vs. olmazsa ortaya bir film çıkmaz. Sinema sektöründe özveriyle çalışan bir ekip çalışması vardır. Fakat parsayı öncelikle başrolü oynayan toplar.
Risale-i Nurları tanıdıktan sonra çoğumuzun ilk okuduğu eser Tarihçe-i Hayat’tır. Lise yıllarında okumuştum. Burada bir hadise çok ilginç gelmişti. Polis memurları “Said Nursî talebesine bakkaldan içki aldırdı” diye yazmış bunu imzalatmak istemişler. Hiç kimse imzalamayınca bir “sarhoş" bulmuşlar, ona imzalatmaya çalışmışlar. O sarhoş dahi böyle bir iftiraya imza atmayacağını söylemiş. Bu hadiseyi yıllar sonra nasip oldu film haline getirdik. Senaryosunu yazdım, önce yönetmen ile uzunca sarhoş karakterini konuştuk.
Yönetmen buradaki sarhoşun tamamen kayıp bir kişi olmayacağını anlattı. Burada sadece sarhoş olarak yer almayacağından bahsetti. Oyuncu olarak da kimseyi taklit etmememi, kendi karakterimi oluşturmam gerektiğini söyledi. Sonuçta “Tutanak” filmi ortaya çıktı.
Burada daha öncede yazdığım bir konu var, senaryo olmayınca bir film çekilemez diye… Üstadın hayatını veya bir hatırayı çekmemiz için sinema dilinde senaryosunun yazılması gerekiyor. “Medresemin planını yapıyorum… Bitlis, Tiflis, birbirinin kardeşidir.” Bu zaten var, bunu niye çekmiyorsunuz diyenler oluyor. Karakterlerin ve diyalogların yazılması ile bu olabilir. Yoksa bu hatıraları bilmek bizi çekime götürmüyor. Bir Rus Polisi tahlili yapıp onu yazmak gerekiyor. Çekilecek mekânı bulmak, kostümü, o yılların giysilerini, aksesuarlarını.. bulmak gerekiyor. Sonra duruşları, bakışları, yürüyüşleri, yazmak gerekiyor.
2019 yılında Ankara’da Gençlik Kongresinde gençlerle birlikte kısa oyunlar sahnelemiştik. O program için “Münazarat”ta geçen Cehalet Ağa, İnat Efendi, Garaz Bey, İntikam Paşa, Taklit Hazretleri, Mösyö Geveze’nin yer aldığı kısa bir oyun yazmış ve milliyetçiliği tartışmaya açmıştık. Program sonrası bir arkadaşım “Yıllardır burayı okuyorum, fakat bir gün sahnede oyun olarak seyredeceğimi hiç düşünmemiştim” demişti.
İlgisi olan arkadaşlara bir defa daha buradan sesleniyorum. Gelin beraber bu çalışmanın içinde olalım...