Haberin biz fanilere ulaştığında fikir ve hayal dünyamız, hayret ve teessürlerle ne kadar da şaşkına dönmüş ve sersemleşmişti. Aslında vefatları ilk defa duymuyorduk. Adeta hissiyatımız bu haberi kabullenmek istemiyor, aksinin doğru olmasını içimizde temenni ediyorduk. Vaesefa “elmevtü hakkun” kaziyesinin 40 yaşına henüz ulaşmayan ömründe cereyan ettiğini çaresizce müşahede ediyorduk.

Nurlar’a müştak bir ailenin evlâdı olarak dünyaya teşrif etmiş ve o hamur yoğrulmuş, terbiye olmuştun. Bu hal sana mahsus değildi. Başta pederin olmak üzere kardeşlerinle birlikte iman ve Kur’ân hakikatlerinin pervanesi olmak ne kadar da sizleri imrenir hale getirmişti. Aklı başında olan her babanın gayesi, böyle bir aileyle birlikte fani oluncaya kadar ömür tüketmek ve nuranî haleler oluşturmaktı. Biz bu hali hakkıyla yaşayamasak da sen aile efradınla ve evlâtlarınla ebedî nuranî manzaralarda üzerine düşeni yaparak veda eyledin.

Küçükken amatörce ilgilendiğin güreş sporu, TPAO’da iş hayatına atıldığında da yine meşgalen olmuştu. Senin bu alanla ilgilendiğini ve başarılı olacağını düşünen amirlerin, güreş takımını kurmuş ve mesuliyetini sana tevdi etmişlerdi. İman ve Kur’ân dâvâsıyla alâkanı zayıflatmadan bu alanda başarıdan başarıya koştuğunu duymak, ailen gibi bizleri de hep mesrur ediyordu. Bir zamanlar komşunuz olan bir cami imamının talebiyle Kur’ân kursuna devam eden bir grup gençten şampiyonlar çıkmasını sağlaman dillere destan olmuş; birçok hayır duâlar almana vesile olmuştu. Güreş takımında yer alan gençlerin iman ve Kur’ân hakikatleriyle tanıştırma gayretin, hak ettiğin takdirlerimizi daha da arttırıyordu.

Çalıştığın kurumun tahsis ettiği araçla takımınla birlikte yeni başarılar ümidiyle Çorum ilindeki müsabakalar için yollara çıkmıştınız. Vefatından birkaç saat önce paylaştığın video ile karlı buzlu yolları “…hedef Çorum” sedasıyla nazarımıza sunmuştun. Kim bilirdi ki o karlı yollar, seni “Çorum” hedefine değil ahiret âlemlerine ulaştıracaktı.

Hayatına şahit olan birçok dostunun aklından, “Bu vefat çok erken oldu” düşünceleri geçiyor, bu fikir paylaşımlarında resminle birlikte dile geliyordu. Nurun müştakları ise mülk sahibi olan Allah’ın, Hakîm ismi gereği istediği gibi tasarruf ettiğini, asla abes manasız bir takdiri olmadığını düşünerek teessürle birlikte teselli buluyordu.

Ömrünü Nurlar’la hemhal olarak geçiren, seni ve diğer evlâtlarını nuranî terbiye ile yetiştiren pederinin o metin hali hepimize örnek oluyor, tahkiki imanın insana bahşettiği sabır nimeti, onun gibi bizleri de teselli ediyordu.

Batman’ın en büyük camiinin cenaze namazında tıklım tıklım olması, defin esnasında hazır bulunan kahir kalabalığın bir arada olması bizleri hayretler içinde bırakmıştı. Bu manzara çok az insana nasip olduğunu düşünüyor; mevcudun rahmet duâları, yapılan duâlara “Amin..” sedaları rahmet arşına yükseldiğine şahit oluyorduk.

Bu muazzam cemaat, hayırlarla geçen ömrünü görmüşler, duymuşlardı. Nuranî meleklerin de içinde bulunduğu insanlar, salih amellerle geçen müstakim hallerine adeta şahitlik yapmak için cenazene iştirak etmiş ve definde hazır bulunmuşlardı. İmam efendinin, “Mevtayı nasıl bilirdiniz?” sorusunun candan cevapları, gözyaşları döken senin ehlin ve bizlerin gönlünü ferahlatıyor; tesellimizi arttırıyordu. Hadis-i Şerif’ten anladığımız kadarıyla bu muhterem cemaatin şehadeti, Rabbimizin sana olan rahmetini ve mağfiretini celbedecek ve inşallah berzah ve ahiret menzillerini nurlandıracaktı.

Seninle birlikte kaza geçiren, Amasya’da hastaneden taburcu olan talebelerin, güreşçilerin boyunluklarıyla sargılarıyla definde olması, sana olan sadâkatlerinin, minnettarlıklarının bir nişanesi olmalıydı. Türkiye Güreş Federasyonu, Ankara’dan Amasya’ya gönderdiği araçla ağır yaralı olmayan güreş kafilesini defin işlemine yetiştirmiş ve bir hayra vesile olmuştu. Gerçekten “Halil’in” halilleri, duâları kabul olmuş ve definde hocalarına karşı son vazifelerini yapmışlardı.

İbrahim kardeşim, artık hakkıyla iman ettiğin ahiret âleminde başta Hz. Muhammed (asm) olmak üzere binlerce enbiya, evliya, asfiya ve Üstadınla aynı menzilleri paylaşıyorsun. Geride bıraktıkların seni asla mahzun etmemeli. Seni rahmet ve hikmetle besleyen Sahibin, onlara sahip çıkacak, aileni, bizleri onların imdadına koşturacaktır. Ömrünü istikametle devam ederken duâ eden, rahmet dileyen binlerce dostu, şahidi arkasında bırakarak ebediyet yolculuğunda ahiret durağına geçen zatına “ne mutlu sana” diyor, Rahman’ın rahmetine nail olmanı niyaz ediyoruz.