Bilindiği gibi “AYM ve AİHM kararlarına saygı duymuyorum” çıkışıyla yüksek mahkemelerin “hak ihlâli’ kararlarına uymayın!” tâlimatı” veren Cumhurbaşkanı, yürütmenin başı olarak her fırsatta “yargıyı tâlimatlandırdık, gerekenleri söyledik, gereğini yapıyor” dedi

Vakıa şu ki öncellikle 15 Temmuz hâdisesi bahanesiyle, yasaların geriye doğru işletilip suç olmayanı “suç” sayan, sahte gizli istihbarat jurnalleriyle, hukukta olmayan “iltisak”-“irtibat”la, tek kelime savunmaları alınmadan sorgusuz sualsiz yüz binlerce kamu görevlisinin -OHAL’le sona erip yargıya açılması gereken- OHAL KHK’larıyla kamudan ihrâcı; binlerce bebek, çocuk ve kadının da yer aldığı on binlerin yargısız infazla yıllardır cezaevlerinde tutulması haksızlıkları devam ediyor.

Bu arada on bini aşkın firmaya kayyım atanıp çoğunun iflâsa sürüklenip kapısına kilit vurulması, hiçbir mahkeme kararı olmadan bütün mal varlıklarına el konulan binin üzerinde özel vakıf, okul, dershane, sendika, üniversite ve medya kuruluşunun TMSF’ye devri, 53 gazete, 37 radyo, 34 televizyon, 29 yayınevi, 20 dergi ve 6 haber ajansının yer aldığı 179 medya kuruluşunun kapatılması da ağır bir hukuk tahribatı olarak gerçekleşti.

KHK’lerle “yargının tepeden dizaynı”nın sürdüğü ekonomik çöküş tufanında, ucu “yandaşlar”a uzanan yığınla yolsuzluğa, hırsızlığa, rüşvete, kamu malını peşkeşe, kayırmaya, ihaleye fesad karıştırmaya, ayyuka çıkan “mafya-siyaset ilişkileri”yle sokaklarda cirit atıp çatışan çetelere, karanlık kara para dolandırıcılarına, faiz lobisi tefecilerine, kısa zamanda milyonlarına milyonları katıp köşeyi dönen “fenomenler”e karşı vatandaşlar artık “yargı”dan değil, “Saray’dan adâleti dilemek” durumuna düşürüldüler. 

“YANDAŞ YORUMCULAR”IN “SARAY’IN MÜDAHALESİ”Nİ SALIK VERMELERİ!

Bir diğer çarpıklık, ülkenin “suç haritası”nda sürekli artan uyuşturucu, gasp ve çete cinâyetleriyle siyasi suikast mağdurlarının yargı yerine haklarını Cumhurbaşkanından istemeleri; Saray mahfillerinin, maaşlı trollerin yargının siyasetin vesâyeti altında olmasını bir “piar çalışması” ve politik propaganda aracı olarak istimal etmeleri.

Ve verilen “görevin gereğini yapmak”la yükümlü, “köşende bunu yazarsın!” tâlimatlı “iktidara iliştirilmiş yorumcular”ın sıkılmadan “Cumhurbaşkanı’nın müdahalesi”yle AYM ve AİHM’in ‘hak ihlâli’ kararlarına rağmen yıllardır iddianâmeleri olmadan hapiste tutulan Demirtaş, Kavala, Can Atalay siyasi davalarında siyasetçilerle sivil toplum ve insan hakları aktivistlerinin Anayasa ve yasadışı tutuklulukların kaldırılması, “kayyım hukuksuzluğu”na son verilmesini salık vermeleri.

Daha da çarpığı, muhalefetin de “yargı yetkisi Saray’ınmış” saptırması. Yargıtay onursal üyesi Seyfettin Çilesiz’in uyarısıyla “yargının önündeki -sözkonusu- davalarda yargı organına ait yetki Cumhurbaşkanı’na aitmiş gibi içselleştirmesi.”

Özetle, partili Cumhurbaşkanı ile AKP’li Meclis Başkanı’nın millet irâdesine, seçilmiş milletvekillerine sahip çıkmak yerine “yumuşama-normalleşme” perdesinde “yeni anayasa tezgâhı”, “otoriter rejim”in kırıklarla muallel demokrasi ve hukuk karnesini okutturuyor.

Ve ekonomiden yargıya, eğitimden sağlığa, tarımdan dış politikaya her alanda kronikleşen krizlerle ülkeyi uçuruma sürükleyen “tek kişilik otoriter rejim”de iktidardakilerin ikrarıyla yargının bağımsızlığıyla tarafsızlığının berhava edildiği tescilleniyor.