Herbir şeyin karışık olması, tersyüz edilmesi, aradığını bulamama hali; sonun başlangıcı demektir. Ta ki insanın hedefe ulaştıracak bir yol göstericisi doğru bir mürşit, tutunacağı sağlam bir ip olmasın.

Başta bir diğer yol göstericilerden bahsetmiştik buna mukabil, insanın hayatta üzerine inşa ettiği/edebileceği bazı prensipleri, düsturları olması icap ediyor. Üzülerek ifade etmek gerekirse toplumun ekseri, düstur edinmek ve hayatına bir yön vermenin aksine, rüzgara göre gidenlere, sesi diğerlerine nazaran çok çıkanlara tabi olmayı marifet zannediyor. Bataklıktan çıkmak için uzatılan her ele mahkum tutumlar, bir kere ölmenin aksine defaatle ölmeyi neticelendiriyor. Burnu koklamaktan avare olmuş şaşkınlar kendilerine uzatılan necis şeyleri artık misk ü amber zannederek libaslarını kirletiyorlar.

Çözüm zihinlerin, akılların, kalplerin, ruhların topyekün ıslah edilmesi hakikatinde. Nefis ve hevesine tabi iki ayaklı mahluklar değil, prensip ve düsturları esas alan insanları yetiştirmekte. Bu yolun inşasının planı ve uygulayıcıları ne doğudan ne de batıdan değil bu topraklarda neşvünema bulan Nur Risaleleri ve Nurun müntesipleri olacağı hiç şüphesizdir. Zira zaman ihtiyarlandıkça bir şeyler tazeleniyorsa; bilinmelidir ki orası hakikat tarlalarıdır, münbit zeminlerdir ve mahsulü bereketlidir. Bahsi geçen hakikat Ezeli Kelamın bizzat kendisi olduğu gibi, varislerine de armağanıdır. Nur Risaleleri bu tazeliğini ve zamandan bigane gençliğini ve kopmaz, sarsılmaz metanetini Ezeli Kelamın menbağından alıyor.

Anlaşılması gereken en mühim meselelerden birisi de; şeytanın ve avanelerinin en büyük kuvveti hiçbir şey yapmamalarıdır ki, bu onların tahrip edici harekatının arka planı. Ezeli Kelamın hitabına göre; muhakak ki şeytanın hilesi pek zayıftır. Kezalik; akıbet tamir vazifesinde olanlara Rabb-i Rahimin bir armağanıdır. Tamire çalışanların nefsi edna da olsa; vazifenin kudsiyeti değerinin artmasına vesile olacaktır. 

Hilesi zayıf olanların tahrip sırrı gereği azim tehdite mazhar olması ve tamir vazifesinde olanların ısrarla bir sığınak araması Nur Risalelerinin mühim düsturlarını ihtiva eden “Hikmetü’l istiaze” kısmında fevkalade bir şekilde işlenmiş ki, başka izaha ihtiyaç bırakmıyor.

 İlanihaye, şehadet âleminde âdeta iki dağdan kaynağını alan iki nehir akıyor. O menbaların birincisi yokluk ve adem olduğu için tahrip, şer, zarar akıtıyor. Diğeri varlık âlemlerinden akan hayır, hasenat, güzellik ve tamirdir. İki cenahın mücadelesi de adeta imtihan âlemini renklendiriyor.