Zaten İslâm’a göre zenginlerin sahip oldukları maldan belli bir bölümünü fakirlere vermesi icap eder. Zengin ve fakir arasındaki uçurumu ortadan kaldıran ‘zekât köprüsü’ son zamanlarda berhava edildiği için cemiyette huzur da kalmadı.

“Zenginin malı züğürdün çenesini yorar” misali olmasını istemeyiz, ama gelen haberlere göre dünyanın en zengin insanları arasında yer alan Microsoft’un kurucusu Bill Gates, önümüzdeki 20 yıl içinde devasa servetinin yüzde 99’unu bağışlamayı planladığını söylemiş.

Yayımladığı blog yazısında, “Öldüğümde insanlar benim hakkımda çok şey söyleyecek, ama ‘zengin öldü’ ifadesinin bunlardan biri olmayacağına kararlıyım” ifadesini kullanan 69 yaşındaki Gates, kendi adını taşıyan vakfının sağlık ve kalkınma projelerine bugüne kadar 100 milyar dolar bağışta bulunduğunu, önümüzdeki yirmi yıl içinde piyasalara ve enflasyona bağlı olarak 200 milyar dolar daha harcamayı öngördüğünü söylemiş.

Gates, blog yazısında, varlıklı İskoç-Amerikalı iş adamı Andrew Carnegie’nin “Zengin ölen adam, itibarsızlaşmış olarak ölür” sözlerini iktibas etmiş ve 20 yıl sonra gelecekteki zorluklarla daha iyi başa çıkabilecek başka zenginlerin olacağını belirtmiş. Bu açıklamaları yapan Gates, bugün için dünyanın en zengin beşinci kişisi olarak zenginler listesinde yer alıyor. (bbc.com/turkce, 9 Mayıs 2025)

Tabiî ki Bill Gates’in ciddî eleştirilen yönleri de var. Onu eleştirenler, vakfının ‘hayır kurumu statüsünü’ vergi kaçırmak için kullandığını ve küresel sağlık sistemi üzerinde haksız bir etkiye sahip olduğunu ileri sürüyorlar. 

Bu iddialar doğru da olabilir. Ancak Gates’in bu açıklaması ya da bu kararından İslâm dünyasının ve “Müslüman zenginler”in çıkarması gereken önemli dersler yok mudur? Niçin İslâm dünyasındaki zengin kişiler de benzer kararlar alıp uygulamıyor? Böyle kararlar almak için illâ da Gates kadar zengin olmak mı gerekir? Niçin İslâm dünyası Gates’in kararını konuşuyor da İslâm dünyasından bir zenginin servetini bağışladığını ya da bağışlayacağını konuşmuyor?

Üstelik fakirlere yardım etmek, Müslüman zenginlerin gönüllü yapacakları, isteğe bağlı bir iş değil, aslî vazifedir. İslâm’a göre ‘zengin’ kabul edilenler belli ölçülerde fakirlere yardım etmek mecburiyetindedir. O halde Müslüman zenginler Gates’den örnek almaktan önce kendileri dünyadaki bütün zenginlere örnek olmak durumundadırlar.

Belki de Gates’den önce değil servetlerinin çoğunu, zekâtlarını dahi tam olarak vermeyen Müslüman zenginlere kızmak icap edecek... 

Bediüzzaman Hazretlerinin işaret buyurduğu gibi “Zekîler zekâsının zekâtını, zenginler zekâtlarının zekâtını verseler” dünya daha yaşanılır bir yer olacak.