Türkiye’nin iyi işleyen adil bir hukuk sistemine ihtiyaç olduğunu her geçen gün biraz daha anlıyor ve görüyoruz. Çünkü hangi problemle karşılaşılırsa karşılaşılsın; çaresinin ‘hak, hukuk ve adalet’ olduğu ifade ediliyor.
Nitekim ülkemizin Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinin de hukuk ve adalet sistemiyle doğrudan ilgili olduğu ilân edildi. Konu ile ilgili olarak yayınlanan raporlar, AB üyeliği için en önemli şartın “iyi işleyen bir demokrasi” olduğunu ifade ediyor. “İyi işleyen bir demokrasi” de ancak adil ve hızlı işleyen bir hukuk sistemiyle mümkün olur.
İktidar, her konuda ‘paket’ler hazırlayıp açıklıyor. Geçmiş yıllarda çok sayıda “AB uyum paketi” açıklandı. Konu ile ilgili yayınlara göre, 1999 Helsinki Zirvesi’nden sonra, insan haklarına yönelik mevzuatını AB ile uyumlaştırmaya çalışan Türkiye, Ulusal Programlar’da belirtilen taahhütlerin büyük bir kısmını, 6 Şubat 2002 ve 14 Temmuz 2004 tarihleri arasında yasalaştırılan dokuz adet uyum paketi ile yerine getirmiş. (kafkas.edu.tr, erişim: 8 Mayıs 2025)
Türkiye’yi idare edenlerin, “Bize Ankara kriterleri yeter” anlamına gelen beyanları sonrası “AB uyum paketleri”ne son verilince, bu defa ‘yargı paketleri’ hazırlanmaya başlandı. Bu noktada “10. Yargı Paketi”nin hazırlandığı ifade ediliyor. Bu kadar ‘paket’ler hazırlandığı hâlde “yargı sistemi”nin arzu edilen seviyeye gelmemiş olması acaba nedendir? Bu paketleri hazırlayanlar da bunun farkında ki, durmaksızın yeni paketler hazırlıyorlar. Öyle ya, ihtiyaç olmasa yeni paketler hazırlanır mıydı?
Peki, 3, 5 ya da 10 ayrı ‘paket’ hazırlanacağına bunların tamamı bir defada, bir paketle ve hatta adına paket denilmese bile ‘uygulama’ ile yapılamaz mıydı?
Halk tabirinde ‘paketlemek’ çoğu zaman “Kelepçeleyip hareketsiz duruma getirmek” anlamına gelir ve bu iyi bir hâl değildir. Türkiye’nin şahit olduğu ‘paket’ler de biraz bunu hatırlatıyor. Ekonomi paketi hazırlanır; ekonomi daha kötüye gider... AB paketi hazırlanır, AB üyeliğinin yolu tıkanır... Yargı paketi hazırlanır ama ‘adalet’ bir türlü gelmez. Demek ki bu paketlerin hazırlanmasında ‘ihlâs’ eksik kalıyor.
İstanbul Milletvekili Mustafa Yeneroğlu, çok çok haklı olarak; “10. yargı paketi”ni değerlendirirken, “Bu mantıkla değil 10 yargı paketi, 100 yargı paketi de yapsalar, hepsi işlevsiz ve yetersiz kalacaktır. En etkili yargı paketi hukuka uymaktır; adaletin edebiyatını yapmak veya adaletli görünmek değil, adaletli olmaktır” demiş.
Türkiye’nin ihtiyacı ‘hukukun paketlenmesi’ değil, tam ve adaletli bir şekilde uygulanmasıdır. “Bundan sonra hukuk hâkim olacak” denilse ve iyi niyetle uygulansa Türkiye gerçek anlamda çağ atlar vesselâm.