Peygamber Efendimize (a.s.m) ilk vahiy olarak gelen ayet, insanın, insanlığın aldığı ve muhatap olduğu ilk emir; “Yaratan Rabbinin adıyla oku!” dur. “O, insanı bir alekadan (kan pıhtısından) yarattı. Oku! Rabbin sonsuz kerem sahibidir. O Rab ki kalemle yazmayı öğretti. İnsana bilmediği şeyleri öğretti” diye devam eder ayetler.

İnsan kâinat sarayının içinde sayfa sayfa mükemmel kitaptır. Her insan için kudret sahibinin kader kalemi ile yazılan kitap farklıdır. İnsanı insan kılan en önemli mesele, insanın kendini tanıması, bilmesi ve insanın kendini okumasıdır.

Üstadımız Bediüzzaman hazretleri bu noktayı mükemmel bir şekilde ifade ediyor: “Ey kendini insan bilen insan! Kendini oku. Yoksa, hayvan ve câmid hükmünde insan olmak ihtimâli var.”

Kendini bilen, tanıyan ve okuyan bir insan, Rabbini bilir. Kendini bilen, kendini okuyan insan, bir ezan ve bir sela arasında geçen hayatını, bir gaye, hedef ve dava ile bâki bir kıymet kazandırır. İnsan kendini okuyarak bir gaye, bir duruş ve bir dava sahibi olur. Kendini okuyan insan, kendi dünyasının pusulasına ve kendi gökyüzünün şimal yıldızına kavuşmuştur. Zira insanın yürüdüğü yolda, yolunu aydınlığa kavuşturacak en kıymetli pusula, doğru yolu gösteren en parlak yıldız, uzun geceyi sabaha kavuşturan güneş, dünya ve ahiret dengesini kazandıran gayemiz, insanı kemal ve kamil mertebesine taşıyan insanın kendini okumasıdır. 

Kısacık dünya hayatını sonsuz kılan, bu dünyadaki gayemizdir. Dünyaya geliş maksadını, dünyanın aldatıcılığı sebebi ile kendi hakikatini ve kendi gayesini unutan bir insan, rüzgârın önüne kattığı bir uçurtma misali yolunu kaybetmiş bir şekilde ömür sermayesini tüketir.

Ömür sermayesi, kendimizi ve kâinat sarayını kâinat sahibinin adıyla okuyarak ebedi saadet için güçlü bir anahtar olacaktır inşallah. İnsan kendini okuyarak kendini bulur. Kendini bulan, Rabbini bulur. İnsan için her şey okumak ile başlar, güzelleşir ve aydınlığa kavuşur. Her aydınlık sonsuz bir saadetin güzel bir adımıdır.

Zübeyir Gündüzalp ağabey okuma ile ilgili muhteşem tespitlerini şöyle ifade eder: “Oku, oku, her gün oku. Okudukça oku ki, ruhun nur-u ilâhi ile parlasın. Kalbin nur-u Kur’ân’la temizlensin. Aklın nur-u İslâmla işlesin ve yükselsin. Okumak bir şeydir, ama her şey o bir şeyden çıkıyor. Bütün tehlike okuyamamaktan çıkıyor. Okuyamamaktan kork. Harfi harfine kitabî ol. 

“Tenkit için okur, istifade edemez. Başkası için okur, istifade edemez. Kendi nefsi için okur, istifade eder. Hizmet için değil, nefsimi ıslah için okumalıyım. İstidatları inkişaf ettirmek için çok okumak. Daima okumak. Dem ve damarlarımıza karışacak derecede okumak. Az da olsa devamlı okumak. Okumak, yazmak, dinlemek, susmak. Satır satır, kelime kelime okumak.

“Hizmet hizmet derken şahsî dersini unutanın hizmeti muvakkat olur. Hususî okumanı terk etme. Her şey, her mesele okumakla halledilir. Zira eserlerde hepsi var. Fakat insan görmüyor.”