“Ey gözüne perde gelen hasta! Eğer ehl-i imanın gözüne gelen perdenin altında nasıl bir nur ve mânevî bir göz olduğunu bilsen, ‘Yüz bin şükür Rabb-i Rahîmime’ dersin.”
(Lem’alar- Hastalar Risalesi, 14. Deva)
Geçen Cuma günü görme engelli yeğenimi ebedî yolculuğuna uğurladık. Yeğenim İzmir Bornova Görme Engelliler Okulunu bitirdikten sonra, çeşitli devlet dairelerinde çalışıp emekli oldu. Görme engelli olmasına rağmen kimseye muhtaç olmadan güzel bir ömür yaşadı. Uzun süre İstanbul Sultanbeyli’de yaşadı. Daha sonra talihsiz bir olaydan dolayı Düzce’ye taşındı. Uzun süredir Düzce’de yaşıyordu. Yaklaşık 1 yıl önce kendisine, “Risale-i Nur okur musun?” teklifi yaptım. Severek “Okurum.” dedi. Maalesef görme engellilere ait kitap bulmak biraz zor oldu. Uzun aramalardan sonra Gençlik Rehberi’nin ikinci cildi (görme engelliler için Gençlik Rehberi iki cilde sığıyor) ve Hastalar Risalesi’ni gönderme imkânı buldum. Risale-i Nurlar eline geçtikten sonra zaman zaman telefon edip Risale-i Nurlar’ı okumaktan gelen memnuniyet ifadelerini belirtti. Sesinden heyecanı belli oluyordu. Kitap okumaya verdiği önemden dolayı, hanımı kendisini gruplara almamaları için arkadaşlarını uyardığını söyledi. Birkaç sefer Risale-i Nurlar’ın devamını istedi. Risalelerin devamını okumayı çok arzu ediyordu. Biz de Kayseri’ye gittiğimizde Risaleleri görme engelliler için çoğaltan matbaa ile tanışmıştık. Bu matbaaya bir miktar Görme Engelliler için Risale-i Nur bastırmıştık. Haşir Risalesi, Âyet’ül Kübra, Küçük Sözler’i de hemen yeğenime gönderdik. Kendisine ulaşan bu yeni Risaleleri de iştiyakla okuyup telefonla birkaç defa devamlı okuduğunu ve memnuniyetini belirtiyordu.
Kendisi gibi görme engelli birkaç kişiye de benim telefonumu verip Risale-i Nurlar’ın ulaşmasına vesile olmaya çalıştı. Geçen Cuma günü namazdan hemen sonra kucağında torunu olduğu halde Risale-i Nur okumaya başlıyor ve bir süre okuduktan sonra hanımı hafif bir hırıltı sesi duyuyor. Sonra da hafifçe önüne eğilip emaneti teslim ediyor...
Önünde okuduğu Risale açık şekilde kalıyor. Bu şekilde görme engelli yeğenim Cuma saatinde Risale-i Nur okuyarak son yolculuğuna çıkıyor. Allah rahmet eylesin. Cenab-ı Hak hepimize böyle güzel ölümler nasip eylesin.
MEKTUP
Cezaevine düştüm, yaklaşık 10 gün oldu. Şu anda kağuşuma geçmeden önce karantina sürecindeyim. Tahmin edeceğiniz üzere ilk zamanlar zor geçiyor. Fakat kitaplarla zaman ve mekândan uzaklaşıyoruz. Şimdiye kadar birkaç kitap bitirdim. Okuduğum kitaplar arasında buradaki bir arkadaşda gördüğüm Lem’alar da var ve arkadaş bunu sizlerin gönderdiğinizi ve imkân dahilinde yardımcı olduğunuzu söyledi. Bu vesileyle ben de sizden birkaç kitap talep ediyorum eğer imkânınız olur da gönderebilirseniz çok memnun olurum.
Talep ettiğim kitaplar Risale-i Nur seti (mümkün değilse en azından temel eserleri) ‘Bediüzzaman Beşlemesi’ ve diğer neşriyat kitaplarınızdan.
(Son gelen mektuplardan)
Bizimle iletişim için: (0532) 471 53 52